ପଦ୍ମକଳ୍ପ

କରୁଣା କଟାକ୍ଷେ ଚାହିଁଲେ ପାପ ହୋଇବ ଧ୍ୱଂସ ।

ମାରକଣ୍ତଙ୍କର ଅଠର ମନେ ସନ୍ଦେହ ହେଲା ।

ମହାଋଷିଙ୍କର ଏ ଅଙ୍କ ସ୍ୱାମୀକାହୁଁ ଅଇଲା,

ଆଦି ଭକ୍ତିଭାବ ଜାଣିଲେ ଯୋଗ ଭୋଗ ରାହାସ ।

ଆଦି ପୁଚ୍ଛିଲା ଗୁରୁ ପାଏ

।

ଶୁଣ ହେ ପ୍ରଭୁ ଦେବ ରାଏ

।।

ଯେତେକ କହିଲ ଶ୍ରୀମୁଖେ

।

ଶୁଣିଲି ମୋର ପୁଣ୍ୟ ତପେ

।।

ଆହୁରି କଥାଏ ପୁଚ୍ଛିବି

।

ମନରୁ ସଂଶୟ ତେଜିବି

।।

କଳି ଶେଷରେ କିସ ହେବ

।

ମୋତେ କହିବା ଗୁରୁଦେବ

।।

କି ଧର୍ମ କରିବେ ଆଚାର

।

କହ ହେ ପ୍ରଭୁ ଚକ୍ରଧର

।।

ତପସ୍ୟା ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ କରି

।

କହିବା ଶ୍ରୀମୁଖେ ବିସ୍ତାରି

।।

ଶ୍ରୀ ଅନାଦିବ୍ରହ୍ମ ଉବାଚ

କହନ୍ତି ପ୍ରଭୁ ଶୂନ୍ୟବାସୀ

।

ମୋ ଗର୍ଭେ ଆଦି ତହିଁ ପଶି

।।

ଯାହା ପୁଚ୍ଛିଲୁ ଏବେ ଶୁଣ

।

କହିବା କଳିଶେଷ ଜ୍ଞାନ

।।

ପ୍ରଥମେ ମାଣକରେ ଜାଣ

।

କରଜ ହେବ ବାରମାଣ

।।

ଦ୍ୱୀତିୟେ ନବପଣ ହେବ

।

ତୃତୀୟେ ଛଡ଼ପଣ ଧ୍ରୁବ

।।

ପଞ୍ଚତିରିଶ ସାଲ ଅନ୍ତେ

।

ଏକଥା ନିଶ୍ଚେ ହେବ ମର୍ତ୍ତେ

।।

ଗୁପତ ହେବ କଳି ରାଜା

।

ଗୋଡ଼ାଇ ଖାଇବେ ବିରଜା

।।

ମୋଗଲ ହେବ ରାଜା ପୁଣି

।

କଟକ ଗଞ୍ଜାମ କାହାଣୀ

।।

ଇନ୍ତୁଳି ଗାଦିଠାରେ ପୁଣ

।

ରାଜା ଗାଦିରେ ନେବେ ଦିନ

।।

ପହ୍ଲାଦ ବଂଶୁ ଏକ ବୀର

।

ଧ୍ରୁବ ବଂଶରୁ ଅବତାର

।।

ଚନ୍ଦ୍ର ବଂଶରୁ ଏକ ରଥି

।

ଏ ପୁଣି ହୋଇଥିବେ ମନ୍ତ୍ରୀ

।।

ସୁସ୍ଥରେ ପାଳୁଥିବେ ମହୀ

।

ହିନ୍ଦୁ ମୋଗଲ ଏକ ହେଇ

।।

ଅନ୍ନଜଳରେ ସୁସ୍ଥ ଥିବ

।

କାନ୍ତାରେ ଆଉ ନ ପଡ଼ିବ

।।

ମହିମା ସେବିବେ ସକଳ

।

ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ଯେତେ ନରକୁଳ

।।

ମେଦିନୀ ହୋଇବ ଉଶ୍ୱାସ

।

ମହିମା ଶବଦ ତ୍ରିଦଶ

।।

ଅହିଂସା ଧର୍ମ ଉଦେ କରି

।

ଆମ୍ଭେ ଯେ ଯିବୁ ଆମ୍ଭ ପୁରୀ

।।

ନର ଅଙ୍ଗରେ କରି ଖେଳ

।

ନବୀନ ରୂପଟି ଆମ୍ଭର

।।

ମାରକଣ୍ଡକୁ ଦେବୁ ଚିହ୍ନା

।

ମହିମା ଧର୍ମର ବାସନା

।।

ସେ ପୁଣି ଆମ୍ଭଙ୍କୁ ଚିହ୍ନିବ

।

ଆମ୍ଭ ବଟକୁ ଜଗିଥିବ

।।

ସେଠାରେ ଦେଇ ଉପଦେଶ

।

କହିବି ପୂର୍ବର ସନ୍ଦେଶ

।।

କରୁଣା ସାଗର ଚରଣେ

।

କାରଣ ମାଗି ଭୀମ ଭଣେ

।।

ଆଦି ପୁଚ୍ଛିଲା ଗୁରୁ ପାଏ

।

ଶୁଣ ହେ ପ୍ରଭୁ ଦେବରାଏ

।।

ଅପ୍ରାଧ କ୍ଷମା କର ମୋର

।

ଜଣାଏ ଶ୍ରୀଗୁରୁ ପୟର

।।

କାରଣ ତାରଣ କରତା

।

କହି ତୁଟାଅ ମନ ବ୍ୟଥା

।।

କୃପା ସାଗର ଦୟାନିଧି

।

କରୁଣା କର କୃପାନିଧି

।।

କାରଣ ମାଗୁଅଛି ମୁହିଁ

।

କୃପାସାଗର ଭାବଗ୍ରାହୀ

।।

ନିର୍ଗୁଣ ନିତ୍ୟ ନିରାକାର

।

ନିର୍ବେଦ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଠାକୁର

।।

ନିର୍ଣ୍ଣୟ କହ ନାଥ ମୋତେ

।

ନିଗମ ବଚନ ତୁରିତେ

।।

ନିରାଧାରରେ ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନ

।

କହ ହେ ପ୍ରଭୁ ଶୂନ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମ

।।

କଳି ନିକଟ ବେଳେ ପୁଣ

।

କି କାର୍ଯ୍ୟ ହୋଇବ ଘଟଣ

।।

କହ ହେ ପ୍ରଭୁ ଆଦିମୂଳ

।

କୃପାଳୁ ଦୟାର ସାଗର

।।

ଶ୍ରୀ ଅନାଦି ବ୍ରହ୍ମ ଉବାଚ

ଆଦି ଦେବୀର ଉକ୍ତି ବାଣୀ

।

କହିଲେ ପ୍ରଭୁ ଶୂନ୍ୟମଣି

।।

କୃପାସାଗର କୃପାନିଧି

।

କହିବୁ ଶୁଣ ଆଗୋଆଦି

।।

କୃଷ୍ଣଦାସ ଯେ ଖଗେଶ୍ୱର

।

କପିଳ କାନ୍ଦୁର ଖେତର

।।

କଲ୍ୟାଣ କାଠି ଦାସ ସେହି

।

କଷା କୌପୁନୀ ଥିବେ ବହି

।।

ଗଙ୍ଗାଧର ଯେ ଗଦାଧର

।

ଗୋବିନ୍ଦ ଦାସ ଯେ ଓଗେର

।।

ଘନ ଦାସ ଯେ ଆଦି ଯେତେ

।

ଘେନିଣ ଥିବି ମୁଁ ସଙ୍ଗତେ

।।

ଉତ୍ତର ଦିଗେ ଥିବୁ ଚାହିଁ

।

ଉଠିବେ ବୀର ବେଶ ହୋଇ

।।

ଓଡ଼ିଆ ଦକ୍ଷିଣ ପଶ୍ଚିମ

।

ଉତ୍ତର ପୂର୍ବଦ୍ୱାର ଜାଣ

।।

ଯେଦିନ ପଶ୍ଚିମ କବାଟ

।

ଫେଡ଼ିଣ ବିଜେ ଉଦେ ବଟ

।।

ସେଦିନ ସର୍ବ ଋଷିଗଣ

।

ମେଳ ହୋଇବେ ତହିଁ ପୁଣ

।।

ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା ଯେ ତୀର୍ଥଠାରୁ

।

ଚଣ୍ଡୀ ନଗର ପଶ୍ଚିମରୁ

।।

ଚହଳ ଗହଳ ହୋଇବ

।

ଚର୍ଚ୍ଚିକାଇ ଯେ ପାଶେ ଥିବ

।।

ଚେତନା ଭକ୍ତଗଣ ଯେତେ

।

ଖଣ୍ଡଗିରିର ଉଦେ ବଟେ

।।

ଗୁରୁ ଚରଣ ବ୍ରହ୍ମ ଧ୍ୟାୟୀ

।

ଚଉପାଶରେ ଥିବେ ରହି

।।

ଜାଜୁଲ୍ୟମୟ ଜ୍ୟୋତି ବ୍ରହ୍ମ

।

ଜାଣିଣ ଦେବେ ଯେଝାପୁଣ୍ୟ

।।

ଜାଗିଣ ଯୋଗୀ ଜନ ପିଣ୍ଡ

।

ଯୋଗ ଘରରେ ମାରତଣ୍ଡ

।।

ଯତନେ ଯୋଗାରୂଢ ଭାବ

।

ଜୟ ବାନା ଯେ ଉଡ଼ାଇବ

।।

ଶୂନ୍ୟ ମାର୍ଗରେ ଥାଇ ମୁହିଁ

।

ସୁଷପ୍ତି ଦ୍ୱାରେ ଚେତା ଦେଇ

।।

ସାଧିବି ନୁୟାରୀ ରଚନା

।

ଦେବି ମୁଁ ବୀରବଧୂ ବାନା

।।

ମୋ ଭକ୍ତ ହସ୍ତରେ ଦିଆଇ

।

କଳଙ୍କି ରାଘବେ କରାଇ

।।

ଗୃହୀ ଭଗତ ଆଦି ଯେତେ

।

ସ୍ତିରୀ ଯେ ପୁରୁଷ ସହିତେ

।।

ସଭିଙ୍କୁ ଚେତନା କରାଇ

।

ସାଜିବି ସୈନ୍ୟବଳ ମୁହିଁ

।।

ସମ୍ୱଲପୁର ଠାରୁ ଜାଣ

।

ସାରଙ୍ଗଗଡ଼ ଯାଏ ପୁଣ

।।

ସାସମଲର ଗ୍ରାମ ଯାଏ

।

ଶ୍ରୀ ଗଙ୍ଗାଧର ସୃହୁତିଏ

।।

ଶୁଣିଲୁଟିକି ମହିମାଇ

।

ଶୂନ୍ୟବାସୀଙ୍କ ଆଜ୍ଞା ଏହି

।।

ଶରଣ ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଚରଣେ

।

ସୁଷପ୍ତି ଦ୍ୱାରେ ଭୀମ ଭଣେ

।।

କାରୁଣ୍ୟ ହୋଇଣ ଅପାର

।

ପୂଚ୍ଛିଲା ଗୁରୁଙ୍କ ପୟର

।।

କରିବା ପରିତ୍ରାଣ ମୋତେ

।

ଜଣାଏ ତୋର ପାଦଗତେ

।।

କହ ହେ ନାଥ ପେଡ଼ିକରି

।

କହୁଛି ଶ୍ରୀଚରଣ ଧରି

।।

କିପରି କଳିଯୁଗ ମଧ୍ୟେ

।

କରତା ଖେଳ ଭକ୍ତବୃନ୍ଦେ

।।

କହି ତୁଟାଅ ମନଭ୍ରମ

।

କରତା ଅଟନ୍ତି ଆପଣ

।।

ଅନାଦି ଉବାଚ

କହନ୍ତି ପ୍ରଭୁ ପଦ୍ମ ପାଣି

।

ଶୁଣ ଗୋ ଆଦି ମୋର ବାଣୀ

।।

କରିବି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ଭ୍ରମଣ

।

ସଙ୍ଗତେ ଘେନି ଭକ୍ତଗଣ

।।

କେତେକ କଳ୍ପ ଗଲା ପରେ

।

କରିବି ଖେଳ ଯୋରନ୍ଦାରେ

।।

କରିବି ଧୂନୀକି ସ୍ଥାପନ

।

ଶୂନ୍ୟ ସମାଧି ମନେ ଘେନ

।।

କଳିକି କରିବି ତଦନ୍ତେ

।

କଷଣ ସହିବେ ମୋ ଭକ୍ତେ

।।

କରିବେ ମନରେ ବିଚାର

।

କରତା କରନ୍ତେ ଉଦ୍ଧାର

।।

କେ ଅନ୍ତ କରିବି ମୋ ଖେଳ

।

କଳଙ୍କି ହୋଇବ ଚହଳ

।।

କୃପାସିନ୍ଧୁକୁ କୋଳେ ଧରି

।

କରିବି ଖେଳ ମୁଁ ନୁୟାରୀ

।।

କଦମ୍ୱ ମୂଳେ କଳ୍ପ ବଟ

।

କରିବି କଳଙ୍କି ପ୍ରକଟ

।।

କପଟ ବେଳକୁ ମୁଁ ଚାହିଁ

।

କୃପାକୁ ଉପଦେଶ ଦେଇ

।।

କରିବି ଭକ୍ତ ସଙ୍ଗେ କେଳି

।

କଦର୍ଯ୍ୟେ ଛାଡ଼ିବେ ବୋବାଳି

।।

କାହାରି ନ ରହିବ ଚେତା

।

କଳଙ୍କି ଖେଳର ବ୍ୟବସ୍ଥା

।।

କୃପା ମୂଳରେ ସର୍ବେ ଯାଇ

।

କାରଣ କରନ୍ତେ ଗୋସାଇଁ

।।

କରିବେ ଦଇନି ଅପାର

।

କର ପ୍ରସାରି ନିରନ୍ତର

।।

କାନ୍ଦି କାକୁସ୍ତେ କୃପା ଆଗେ

।

କହିବେ ଶୁଣିଥାଅ ଏବେ

।।

କଷଣ ବିପତ୍ତିରୁ ତାଙ୍କୁ

।

କୃପା ସେ କରିବେ ଭକ୍ତଙ୍କୁ

।।

କହଇ ଭୀମସେନ କନ୍ଧ

।

କରତା କଳଙ୍କି ସମ୍ବନ୍ଧ

।।

କଳଙ୍କି କେଉଁଠାରେ ଠିକ

।

କିରୂପେ କରତା ଅଲେଖ

।।

କେତେ ଦିନରେ ସଭା ଅଙ୍କ

।

କହ ହେ ପ୍ରାଣର ନାୟକ

।।

କର କାରଣ ନାଥ ମୋତେ

।

କରୁଣାକର ହୃଦଗତେ

।।

ଅନାଦିବ୍ରହ୍ମ ଉବାଚ

କହନ୍ତି ପ୍ରଭୁ ଦୀନବନ୍ଧୁ

।

କୃପା ସାଗର ଭକ୍ତ ଇନ୍ଦୁ

।।

କଲୁ ଯେ ପୁଚ୍ଛା ମୋର ପାଏ

।

କହିବି କଳଙ୍କିର ଗାଏ

।।

କରିବି ସମାଧି ଆସନ

।

କପଟେ ଭକ୍ତ ମେଳା ଜାଣ

।।

କରିବି ସିଦ୍ଧ ସଙ୍ଗେ ଖେଳ

।

କୃପା ସଙ୍ଗତେ ହେବି ମେଳ

।।

କରିବି ସଭା ଭକ୍ତ ଘେନି

।

କମ୍ପିବ ଏ ନବ ମେଦିନୀ

।।

କରିବି ତିନିଦିନ ପରେ

।

କହିଲୁଁ ତୋହର ଆଗରେ

।।

କାଶୀ ଯେ କୁରୁକ୍ଷେତ୍ର ପୁର

।

ଆବର ବ୍ୟାସ ସରୋବର

।।

କଇଳାସ ଯେ ଖଣ୍ଡଗିରି

।

ନିକଟ ନଗ୍ର ଆଦି କରି

।।

କୌସରା ରାଜ୍ୟପୁର ଯାଏ

।

କହିଲି ତୋର ଆଗେ ଗାଏ

।।

କରିବି ଏଥିରେ ଭ୍ରମଣ

।

କୃପାଳୁ ସଙ୍ଗତେ ଧରିଣ

।।

କରିବି ଖେଳ ଯେତେବେଳେ

।

କେ ଅନ୍ତ କରିବ ମଣ୍ଡଳେ

।।

କାନ୍ଦିବ ବସୁମତୀ ଉଚ୍ଚେ

।

କମ୍ପିବ ଧରିତ୍ରୀ ପ୍ରତ୍ୟେକ୍ଷେ

।।

କମ୍ପିବ ସ୍ୱର୍ଗେ ସୁନାସୀର

।

କଦର୍ଯ୍ୟ ବାସୁକୀ ଆବର

।।

କେ ଅନ୍ତ କରିବ ଗୋ ସତୀ

।

କଳଙ୍କି ପ୍ରଭାର ବିଭୂତି

।।

କରିବେ ରାଜା ଅତ୍ୟାଚାର

।

କର ବସାଣ ଛତିଶର

।।

କରି କର୍ପୃଣ୍ୟ ଭକ୍ତ ମୋର

।

କରୁ ଯେ ଥିବେ ନିରନ୍ତର

।।

କହେ ପାମର ଭୀମ ଭୋଇ

।

କରତା ମୋତେ କର ତ୍ରାହି

।।

କାନ୍ଦି ବିକଳେ ବସୁମତୀ

।

କରତା ପାଦେ କରି ସ୍ତୁତି

।।

କହ କେବଳ ଭକ୍ତ ସଙ୍ଗେ

।

କଳଙ୍କି ଖେଳ ମୋହ ଆଗେ

।।

କେତେ ଦିବସ କହି ଦିଅ

।

କରିଣ ଥିବି ଅବଲୟ

।।

ଶ୍ରୀ ଅନାଦିବ୍ରହ୍ମ ଉବାଚ

କଳଙ୍କି ବେଳର କାହାଣୀ

।

କହିବି ତୋର ଆଗେ ପୁଣି

।।

କା ଆଗେ ନ କହିବୁ ସତୀ

।

କଳଙ୍କି ଖେଳର ଭାରତୀ

।।

କହିଲେ ଦ୍ରୋହ ଅରଜିବୁ

।

କାମାକ୍ଷୀ କୁଳେ ଜନ୍ମ ହେବୁ

।।

କରିବୁ ବହୁ ସପତଣୀ

।

ବହୁତ କୁଟୁମ୍ବରେ ପୁଣି

।।

କହିଲେ ଆଦି ଆଗେ ପ୍ରଭୁ

।

କହିଲେ ଅପ୍ରାଧ ଅର୍ଜିବୁ

।।

କହିଲେ ଭକ୍ତଙ୍କର ନାମ

।

କମ୍ୱୁ କପିଳ ପୁରସ୍ତମ

।।

କରୁଣାକର କାଶୀନାଥ

।

କାନ୍ଦୁଚୁ କୁଳଧର ଏତ

।।

କାହ୍ନୁ ଯେ କଇଲାଣଆଦି

।

କୃପାସିନ୍ଧୁ ଯେ କାଳିରୁଧି

।।

କହିଲି ଭକ୍ତଙ୍କ ସନ୍ଦେଶ

।

ସ୍ୱର୍ଗପୁର ଯେ କଇଳାସ

।।

କାହାମା ସେନାପତି ମୂଳେ

।

କଦମ୍ୱ ବୃକ୍ଷ ଓଳିତଳେ

।।

କରୁଣାକର ନାମ ତୋର

।

ତା ମୂଳେ କହିଲି ଏଗାର

।।

କଟକ ଚଉଦ୍ୱାର ଜାଣ

।

କହିବି ଭକ୍ତଙ୍କ ନାମ

।।

ଶିବ ଶଙ୍କର ଶଶୀଧର

।

ଶରଧା ମନୁ ସାରଙ୍ଗର

।।

ଶରଣ ସନାତନ ଶ୍ୟାମ

।

ସେଠାରେ ଏତେ ଭକ୍ତ ଜାଣ

।।

ସେନାପତି ଯେ ନିତ୍ୟାନନ୍ଦ

।

ଶୁଣିଥା ସତୀ ଭକ୍ତବୃନ୍ଦ

।।

ସମ୍ୱଲପୁର ସହରରେ

।

ଷାଠିଏ ଭକ୍ତ ଯେ ସେଠାରେ

।।

ସେନାପତି ଯେ ରଘୁନାଥ

।

ସମର୍ପି ଦେବୀ ପାତ୍ରଛତ୍ର

।।

ସାକ୍ଷୀ ଯେ ଥାନ୍ତୁ ଶୂନ୍ୟବାସୀ

।

ଶରଣ ନିତ୍ୟେ ଭୀମ ପଶି

।।

ସତୀ ପୁଚ୍ଛିଲେ ଗୁରୁପାଏ

।

ଶୁଣ ହେ ପ୍ରଭୁ ଦେବରାଏ

।।

ଶରଧା କରିଣ ମନରେ

।

ଶୁଣିବ ସକ୍ଷ ଅନୁସାରେ

।।

ସମ୍ୱଲପୁରର ଭକତ

।

ଶୁଣି ମୁଁ ହୋଇଲି କୃତାର୍ଥ

।।

ସମସ୍ତ ଭକତ ବାରତା

।

କହି ତୁଟାଅ ମନ ବ୍ୟଥା

।।

ଅନାଦିବ୍ରହ୍ମ ଉବାଚ

ସତ୍ୟରେ ସମସ୍ତ ବିଚାରି

।

କହନ୍ତି ପ୍ରଭୁ ଦଇତାରୀ

।।

ସୁନୁପୁରର ଭକ୍ତ କଥା

।

ସଧୀରେ ସମସ୍ତ ବାରତା

।।

ସନାତନ ଯେ ସତ୍ୟାନନ୍ଦ

।

ଶଶୀଭୁଷଣ ସେ ସାନନ୍ଦ

।।

ଶତ୍ରୁଘନ ଯେ ସାର୍ବସାର

।

ଏମନ୍ତେ ଷଡ଼ଭକ୍ତ ମୋର

।।

ଶିଶୁପାଳର ମୂଳେ ଏତେ

।

ଶୁଣିଥା ଦେବୀ ଶୁଦ୍ଧ ଚିତ୍ତେ

।।

ବଲାସିଂହାରେ ବାରଜଣ

।

ବାବାଜୀ ମଠର ମଧ୍ୟଣ

।।

ବିଶ୍ୱନାଥର ମୂଳେ ଏତେ

।

ବିଶ୍ୱାସେ କହିଲାଇଁ ତୋତେ

।।

ବଲାଙ୍ଗି ପାଟଣାରେ ଭକ୍ତ

।

ବିଶ୍ୱନାଥ ଯେ ରଘୁନାଥ

।।

ବିମ୍ୱାଧର ଯେ ବଳରାମ

।

ବାମନ ବୈଦ୍ୟନାଥ ଜାଣ

।।

ବାଜିଆ ବାଲୁଙ୍କି ଖଦାଳ

।

ବନମାଳୀର ସଙ୍ଗେ ଖେଳ

।।

ଲଇ ଲହଙ୍ଗା ପାଟଣାରେ

।

ଲକ୍ଷେ ଯେ ଭକତ ସେଠାରେ

।।

ଲୀଳା ବିନୋଦ ମେଳେ ଏତେ

।

ଲକ୍ଷ ସେ କହିଲଇଁ ତୋତେ

।।

ନିମ୍ୱବୃକ୍ଷ ଯେ ତା ଖୋଳିଲେ

।

ଲମ୍ୱ ଯେ ଥିବ ଗୁଳୁଚିରେ

।।

ଲୟ ଲଗାଇ ଗୁରୁ ପାଦେ

।

ଲମ୍ୱେ ମଉଳି ଅନୁବାଦେ

।।

ଲକ୍ଷଣବନ୍ତ ସେ ପୁରୁଷ

।

ଲକ୍ଷେ ଭକତରେ ସେ ଦାସ

।।

ଲୟ ଲଗାଇ ଭୀମ ଭୋଇ

।

ନମୁଛି ଗୁରୁପାଦେ ରହି

।।

ଆଦି ଯେ ଆନନ୍ଦ ମନରେ

।

ଆସି କରିଣ ନିରନ୍ତରେ

।।

ଆପଣ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ନାଥ

।

ଆଗେ କହିଲେ ସାରସ୍ୱତ

।।

ଆଶା ଯେ କରିଛି ଅପାର

।

ଅନନ୍ତ ମହିଁମା ଯାହାର

।।

ଆଉ ଯେ କେଉଁଠାରେ ଭକ୍ତ

।

ଆପେ କହନ୍ତୁ ବିଶ୍ୱନାଥ

।।

ଶ୍ରୀ ଅନାଦିବ୍ରହ୍ମ ଉବାଚ

ଆଦ୍ୟ ଯେ ମାଳ ବେହାରରେ

।

ଆଠଶ ପଞ୍ଚାଶ ସେଠାରେ

।।

ଆଗେ ଅନାଦି ଭକ୍ତ ମୋର

।

ଅନନ୍ତ ଅଚ୍ୟୁତ ଆବର

।।

ଆଦିକନ୍ଦ ଯେ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ

।

ଆବୁଆ ଆସାତ ଅନାଇଁ

।।

ଅନାମ ଆନନ୍ଦ ଆବର

।

ଏରୂପେ ଯେତେ ଭକ୍ତ ମୋର

।।

ଅଭିନ ମୂଳେ ଯେତେ ଭକ୍ତ

।

ଅତି ଆନନ୍ଦ ଦୃଢ ବ୍ରତ

।।

ଅରୂପ ବ୍ରହ୍ମଙ୍କ ପୟରେ

।

ଆନନ୍ଦେ ଭଜେ ନିରନ୍ତରେ

।।

ଆବର ଭକ୍ତଙ୍କ କାହାଣୀ

।

ଆଦି କହିବି ତୋତେ ପୁଣି

।।

ଆବର ଢେଙ୍କାନାଳ ପୁର

।

ଅସଂଖ୍ୟ ଭକତ ମୋହର

।।

ଅନ୍ତ ଯେ କରି କହି ନୁହେ

।

ଆଦ୍ୟରେ ଏକାକ୍ଷର ଲଏ

।।

ଅଛନ୍ତି ଭକତ ମୋହର

।

ଆଦ୍ୟରେ ଯୋରନ୍ଦା ଗ୍ରାମର

।।

ଅନନ୍ତ ସାହୁ ଭଗବାନ

।

ଆବର ଆନନ୍ଦଟି ଜାଣ

।।

ଅଛନ୍ତି ଭକତ ଅଶୀଏ

।

ଅନ୍ତ କରିଣ କହି ନୁହେ

।।

ଶିବ ମୂଳରେ ଏତେ ଭକ୍ତ

।

ଶୁଣ ଗୋ ଦେବୀ ବାକ୍ୟ ନିତ୍ୟ

।।

ଆହୁରି ପ୍ରକାର ଗ୍ରାମର

।

ଆଣ୍ଟୁଆ ଭକ୍ତ ଅଛି ମୋର

।।

ଆଦ୍ୟରେ ଚନ୍ଦ୍ରମଣି ନାମ

।

ଦ୍ୱିତୀୟେ ଭକ୍ତ ବଳରାମ

।।

ଅଚ୍ୟୁତାନନ୍ଦ ଯେ ଆକୁଳ

।

ଆମ୍ଭ ସଙ୍ଗତେ କରି ଖେଳ

।।

ଆପେ ଅନାଦି ଦେଲେ କହି

।

ଆଶା କରିଛି ଭୀମଭୋଇ

।।

ଆବର ଭକ୍ତଙ୍କର ନାମ

।

କହନ୍ତୁ ପ୍ରଭୁ ଭଗବାନ

।।

ଆଶା କରିଛି ମୁଁ ଅଭାଗୀ

।

ଅନାଦି ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଲାଗି

।।

ଅଛନ୍ତି ଭକ୍ତ କେଉଁଠାରେ

।

ଆଜ୍ଞା ଯେ ହେଉ ଶ୍ରୀମୁଖରେ

।।

ଅଭୟ ଚରଣରେ ଆସି

।

ଆଶା କରିଛି ତୁମ୍ଭ ଦାସୀ

।।

ଅନାଦି ବ୍ରହ୍ମ ଉବାଚ

ଅନାଦି ଅବ୍ୟକ୍ତ ଈଶ୍ୱର

।

ଆଜ୍ଞା ଯେ କଲେ ଆଦିଠାର

।।

ଅନୁଗୁଳର ଭକ୍ତ କଥା

।

ଆଦି ଗୋ ଶ୍ରବଣ କରୁଥା

।।

ଅଙ୍ଗାର ବନ୍ଧ ହେ ଗ୍ରାମର

।

ଅଛନ୍ତି ଆଠଭକ୍ତ ମୋର

।।

ଗଉରାଙ୍ଗ ଯେ ଗଣେଶ୍ୱର

।

ଗତିଆ ଗୋବର୍ଦ୍ଧନ ଶିର

।।

ସାଧୁସୁନ୍ଦର ଭକ୍ତ ତୁଲେ

।

ସୁଷୁପ୍ତି ମାର୍ଗରେ ବୁଝିଲେ

।।

ବିଶ୍ୱନାଥର ସଙ୍ଗେ ମେଳ

।

ବୁଝୁଥା ତହିଁ ଶୂନ୍ୟ ଖେଳ

।।

ଅନନ୍ତ ପଶ୍ଚିମ ଦିଗରେ

।

ଅଛନ୍ତି ଏତେ ଭକ୍ତ ମୋର

।।

ଆହୁରି କହୁଅଛି ସତୀ

।

ଆମ୍ଭଙ୍କୁ ଯେଣୁ କରୁ ଭକ୍ତି

।।

ଆମ୍ୱପାଳର ଭକ୍ତ କଥା

।

ଆଦି ଗୋ ଶ୍ରବଣ କରୁଥା

।।

ଅଛନ୍ତି ତହିଁ ବେନି ଶିଷ୍ୟ

।

ଗୋବିନ୍ଦ ମହାରଣା ଦାସ

।।

ଗୋବର୍ଦ୍ଧନ ଯେ ମଲ ଭୋଇ

।

ଗାଢ ଭକତ ଯେ ଅଟଇ

।।

ଆବର ଭକ୍ତଙ୍କ ବୃତ୍ତାନ୍ତ

।

ଆଦି ଗୋ କର ତୁ ନିୟତ

।।

ଏ କଥା ନ କହିବୁ କାହିଁ

।

ମୋ ପାଦ ପଦ୍ମ ଥାଅ ଛୁଇଁ

।।

ଅନନ୍ତ ପୁରେ ଭକ୍ତ ମୋର

।

ଚାରି ଭକତ ଗଣନାର

।।

କୁରୁତି କୃପାନିଧି ତୁଲେ

।

କରୁଣା କର ସାଧୁମେଳେ

।।

ଅତି ଆନନ୍ଦେ ଜୀବେ ଧ୍ୟାୟି

।

ଅଧିକେ କି କହିବି ସହି

।।

ଆନନ୍ଦେ ଅଭୟ ଚରଣେ

।

ଅନୁସରି ଯେ ଭୀମ ଭଣେ

।।

କହଇ ଆଦି ପାଦେ ପଡ଼ି

।

କହନ୍ତୁ ଭକ୍ତ ନାମ ଫେଡ଼ି

।।

କହନ୍ତି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଛାମୁରେ

।

କୃତାର୍ଥ ହେବି ଶୁଣିବାରେ

।।

କହି ତୁଟାଅ ମନଭ୍ରମ

।

କରୁଣା ନିଧି ତୁ ଉତ୍ତମ

।।

କହିଣ ଲୋଟି ଶ୍ରୀପୟରେ

।

କରନ୍ତୁ ପ୍ରଭୁ କୃପା ମୋରେ

।।

ଅନାଦି ଉବାଚ

କରୁଣା ସାଗର ଈଶ୍ୱର

।

କହିଲେ ଆଦିଙ୍କ ଛାମୁର

।।

କୁସନିକା ଯେ ତୀର୍ଥେ ମୋର

।

ସନାତନ ଯେ ଭକ୍ତ ମୋର

।।

ତା ମୂଳେ ଏଗାର ଭକତ

।

ଦ୍ୱାଦଶ ବନ୍ଧ ସାରସ୍ୱତ

।।

କୁବେର କହ୍ନାଇ ଉଗଆ

।

ସୁଦରଶନ ଯେ ପାଣୁଆ

।।

ପରମାନନ୍ଦ ବିଶ୍ୱନାଥ

।

ମୋ ନାମ ଶୁଦ୍ଧ ଅବିରତ

।।

ଅଛନ୍ତି ଭକ୍ତ ଯେ ତହିଁରେ

।

ଶୁଣ ଗୋ ସତୀ ଏହି ବାରେ

।।

କହିବା ଆବର ଭକତ

।

କୁମୁଣ୍ଡ କଳିଙ୍ଗାର ନିତ୍ୟ

।।

କହିଲି ସାରସ୍ୱତ ଫେଇ

।

କା ଆଗେ ନ କହିବୁ ତୁହି

।।

ସାତ ଭଗତ ତହିଁଛନ୍ତି

।

କିଶୋର ମୂଳେ ଗୋ ଭାରତୀ

।।

ଦୀନବନ୍ଧୁ ଯେ ଦଇତାରୀ

।

କାହ୍ନୁ ଚରଣ ଆଦିକରି

।।

ମହାନିତ୍ୟର ଭକ୍ତ ମୋର

।

ମନ ଉନ୍ନତ ଗଙ୍ଗାଧର

।।

କୁଶା ସିଂହର ଭକ୍ତନାମ

।

ଆଦି ତୁ କର ଗୋ ଶ୍ରବଣ

।।

ଚକ୍ରଧରର ମୂଳେ ଭକ୍ତ

।

ଚୌବନ ବନ୍ଧରେ ବିଦିତ

।।

ଚିନ୍ତାମଣି ଯେ ବାମଦେବ

।

ଚାଇନ ଭୂତିଆ ମାଧବ

।।

ଏରୂପେ ଭକ୍ତ ଯେ ମୋହର

।

କହିଲି ତୋହର ଆଗର

।।

ଅର୍ଜ୍ଜୁନ ପୁତ୍ର ମୂଳେ ଦେଇ

।

ସିନ୍ଧୁକୁ ସମର୍ପିବି ମୁହିଁ

।।

ସାଧିବି କଳିଙ୍କି ରାହାସ

।

ସାଜି ହୋଇଣ ଦଶଦିଶ

।।

ସତର ଅଙ୍କକୁ ଚାହିଁଣ

।

ସଜ ହୋଇ ଯେ ଥିବୁ ଜାଣ

।।

ଶରଣ ଅଭୟ ପୟରେ

।

ଶିର ମୋ ଲୋଟୁ ତା ପୟରେ

।।

ଆଦି ଉବାଚ

ପୁଚ୍ଛିଲେ ଜଗତ ଜନନୀ

।

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାରୁଶରେ ପୁଣି

।।

ପୁଚ୍ଛିଲେ ଭଗତ ସନ୍ଦେଶ

।

ପଚାରି ଜ୍ଞାନ ଉପଦେଶ

।।

ପ୍ରଭୁ ମୋ ପ୍ରାଣର ଈଶ୍ୱର

।

ପରମ ପୁରୁଷ ମୋହର

।।

ପ୍ରାଣକୁ ମୋର ଭୟ କରି

।

ପଚାରେ ଶ୍ରୀ ପୟର ଧରି

।।

ପ୍ରାଣ ଈଶ୍ୱର ଭଗବାନ

।

ସିନ୍ଧୁ କୋଳରେ ସମର୍ପିଣ

।।

ପ୍ରଭୁ ମୋ ପ୍ରାଣର କରତା

।

ପଚାରେ ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନ ଚେତା

।।

ସିନ୍ଧୁ ଯେ କି କରିବ ତହିଁ

।

ସମସ୍ତ ଭଗତଙ୍କୁ ନେଇ

।।

ସଂକ୍ଷେପ କରି ମୋତେ କହ

।

ଶୁଣିଲେ ତୁଟିବ ସନ୍ଦେହ

।।

ଶ୍ରୀ ଅନାଦିବ୍ରହ୍ମ ଉବାଚ

ଶ୍ରୀ ଛାମୁ ଆଜ୍ଞା ଯେ କରିଲେ

।

ଶୁଣ ଗୋ ଆଦି ନାରୀ ଭଲେ

।।

ସୁନ କାଟରେ ମୁଣ୍ଡମାଳ

।

ଶୂନ୍ୟରୁ ଉଛୁଳିବ ଜଳ

।।

ମତୁରୀ କୋଶ ପରିଯନ୍ତେ

।

ସୋହିଡ଼ ସାଜିବ ଜଗତେ

।।

ଶୂନ୍ୟ ଘଡ଼ଘଡ଼ି କରି ଜାତ

।

ସହିବ ମୁକୁନ୍ଦର ସୁତ

।।

ସଜୀବ ଦେହେ ଭକ୍ତ ମୋର

।

ସୋହତି ସାରିବ ସଂସାର

।।

ଚୌବନ ପ୍ରସ୍ଥ ଯେ ଭଗତେ

।

ଚେତାଇ ଉଠିବେ ତୁରିତେ

।।

ଚାରିଦିଗରେ ଭକ୍ତ ଏବେ

।

ଚମକି ପଡୁଥିବେ ଭାବେ

।।

ଚଣ୍ଡୀ ନଗର ଭକ୍ତ ମୋର

।

ଚେତନା କରାଇ ଆବର

।।

ଚାରିଦିଗର ନାମ ଧ୍ୱନୀ

।

ଚମକି ପଡ଼ିବଟି ଗୁଣି

।।

ଚେତି ଯେ ଥିବୁ ମହାମାୟୀ

।

ଚହଳ ନ କରିବୁ କାହିଁ

।।

ଚନ୍ଦନ ଅର୍ଗଳୀ କବାଟ

।

ଚାରିଦିଗରେ ଯେତେ ମଠ

।।

ଚରଚା ବୁଝିବେ ସମସ୍ତେ

।

ଗୁରୁଯେ ମୁଖ ସିନ୍ଧୁ ଭୃତ୍ୟେ

।।

ଚେତନା ଦେଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ

।

ସିଦ୍ଧ ମଧ୍ୟରୁ ସିନ୍ଧୁ ରଖୁ

।।

ଶରଣ ଅଭୟ ଚରଣେ

।

ଶ୍ରୀଗୁରୁ ପାଦେ ଭୀମ ଭଣେ

।।

ପ୍ରମାଣକରି ସସ୍ରେବାର

।

ଜଣାଏଁ ଶ୍ରୀଗୁରୁ ପୟର

।।

ଚୌବନ ପ୍ରସ୍ଥ ଭକ୍ତ ନାମ

।

ଶୁଣିଲି ଶ୍ରୀମୁଖରୁ ପୁଣ

।।

ଆବର ଉକ୍ତଙ୍କର ନାମ

।

ମୋତେ ବୁଝାଅ ପରଂବ୍ରହ୍ମ

।।

କହି କାର୍ପୁଣ୍ୟେ କରଯୋଡ଼ି

।

ଶ୍ରୀଗୁରୁ ପାଦତଳେ ପଡ଼ି

।।

କମଳ ଚରଣେ ଲୋଟିଲା

।

କାର୍ପୁଣ୍ୟ ଭାବେ ପୁଚ୍ଛା କଲା

।।

ଅନାଦିବ୍ରହ୍ମ ଉବାଚ

ସତୀ ଶରଧା ଭକ୍ତ ଜାଣି

।

କହିଲେ ପ୍ରଭୁ ଚକ୍ରପାଣି

।।

ନୀଳ ଧବଳ ବେନି ମୋର

।

ଅଛନ୍ତି ଲୁହା ସିଂଘା ଠାର

।।

ଲକ୍ଷେ ଭକ୍ତରେ ସେନାପତି

।

ଗୋସିଂହ ରାଜ୍ୟେ ବୁଝ ସତୀ

।।

କେଶବ ନିତ୍ୟାନନ୍ଦ ନାମ

।

ନବୀନ ରୂପଟି ଉତ୍ତମ

।।

ସେ ଭକ୍ତ ଶିରେ ଶାଢ଼ୀ ଦେବୀ

।

ପଶ୍ଚିମ ଦ୍ୱାର ଜଗାଇବି

।।

ତଦନ୍ତେ ଶୁଣ ମୋର ବାଣୀ

।

ଶାରଦା କୁଳର କାହାଣୀ

।।

ସସମଲ ଯେ ଭକ୍ତ ମୋର

।

ସତୀ ଗର୍ଭରେ ଅବତାର

।।

ନାରାୟଣ ଯେ ପିତା ନାମ

।

ନିତ୍ୟେ ସେ କରେ ଧର୍ମାଧର୍ମ

।।

ତା ମୂଳେ ପନ୍ଦର ହଜାର

।

ନାଗାନ୍ତି ଅଛନ୍ତି ମୋହର

।।

କଳାହାଣ୍ଡି ଯେ ପାଟଣାରେ

।

କହିଲି ସତୀ ତୋ ଆଗରେ

।।

ବ୍ରହ୍ମ ଦେଶର ଭକ୍ତ ଯେତେ

।

କହୁଛି ତୋହର ଅଗ୍ରତେ

।।

ବିରଜା କୁଳରେ ଉତ୍ପତ୍ତି

।

ନାମ ତାହାର ଭାଗୀରଥି

।।

ତା ମୂଳେ ବାସ୍ତରି ଭଗତ

।

ବିଦୁର ବିମ୍ୱାଧର ଦତ୍ତ

।।

ଗିରିଜାପତି ଗୋବର୍ଦ୍ଧନ

।

ଗାଢ଼ ଭକତ ମୋର ଜାଣ

।।

ମଧୁ ଯେ ସୁଦର୍ଶନ ତୁଲେ

।

ମାଳତୀ ମୁଷୁମାତ ମେଳେ

।।

ମଲ୍ଲୀ ଯେ କୁନ୍ଦଳତୀ ସାରୀ

।

ଯୁବକ ରୂପେ ଅବତରି

।।

ଏରୂପେ ଭଗତ ଅଛନ୍ତି

।

ସୁଚିତ୍ତେ ଶୁଣିଥାଅ ସତୀ

।।

ଶରଣ ପଞ୍ଜର ପୟରେ

।

ଭୀମ ମାଗଇ ନିରନ୍ତରେ

।।

ଶୂନ୍ୟବାସୀଙ୍କ ପାଦତଳେ

।

ଶରଣ ଗଲା ଆଦି ବାରେ

।।

ଶରଣ ପଞ୍ଜର ତୋ ବାନା

।

ଶରଣ ମାଗୁଅଛି ସିନା

।।

ଭୋସ୍ୱାମୀ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଠାକୁର

।

ଜଣାଏଁ ତୋହର ପୟର

।।

କଳି ଯୁଗର ଶେଷ କଥା

।

କହି ତୁଟାଅ ମନ ବ୍ୟଥା

।।

ଅନାଦି ଉବାଚ

ଆଦି ଦେବୀର ଭକ୍ତି କଥା

।

ଜାଣିଲେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ କରତା

।।

ଅନେକ ଶପଥ କରାଇ

।

କହିଲେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଗୋସାଇଁ

।।

କରିବେ ଭକ୍ତେ ଅନ୍ୟାଚାର

।

କଷଣ ପଡ଼ିବ ଅପାର

।।

କେହି କାହାକୁ ନ ମାନିବେ

।

କପଟ ବୁଦ୍ଧି ଆଚରିବେ

।।

କଷା ବସନ ଆପେ ଦେଇ

।

କରତା ପଣ ଥିବେ ବହି

।।

କାହାରି ନ ରହିବ ଚେତା

।

କରିବେ ନାନା ଧର୍ମ ପନ୍ଥା

।।

କପି କେତନ ବାନା ବହି

।

ପର ଦାରାରେ ମନଦେଇ

।।

ପରମ ବଇଷ୍ଣବ ଧର୍ମ

।

ପ୍ରକାଶ କରୁଥିବ ନାମ

।।

ପାପେ ସକଳ ନାଶ ଯିବେ

।

କାହାକୁ ଦୋଷ ସେହି ଦେବେ

।।

ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ଯିବେ ନାଶ

।

ନ ଲାଗେ ଆମ୍ଭ ଅଙ୍ଗେ ଦୋଷ

।।

ନୂୟରୀ କରିବି ମୁଁ ଧର୍ମ

।

ନବୀନ ରୂପ ମୋର ଜାଣ

।।

ନିତ୍ୟ ରାହାସ କରାଇବି

।

ସତ୍ୟେ ମୁଁ ସିନ୍ଧୁ ସଙ୍ଗେ ଥିବି

।।

ସିନ୍ଧୁ ଯେ ସେନାପତି ମୋର

।

ସେ ଅବା ଥିବ ସଙ୍ଗତର

।।

ସମସ୍ତ ଭକ୍ତଙ୍କ ବାରତା

।

ସିନ୍ଧୁକୁ ଦେବି ସର୍ବ ଚିନ୍ତା

।।

ଥିବି ମୁଁ ବ୍ୟାସ ସରୋବରେ

।

ଖଣ୍ଡଗିରି ଯେ ଯାଜପୁରେ

।।

କପିଳାସର କନ୍ଦରରେ

।

ଥିବି ମୁଁ ଏକାମ୍ୱରଠାରେ

।।

କୌସର ରାଜ୍ୟେ ଭକ୍ତ ମୋର

।

ଅଛି ଅର୍ଜ୍ଜୁନ ମହାବୀର

।।

ତାହା ସଙ୍ଗରେ ଖେଳକରି

।

ସୈନ୍ୟକୁ ସାଜିବି ନୁୟାରୀ

।।

ସମ୍ୱଲପୁର ଠାରୁ ଜାଣ

।

ନବ ପ୍ରସ୍ତରେ ମୋର ସୈନ୍ୟ

।।

ନବୀନ ରୂପଟି ମୋହର

।

କଳଙ୍କି ଲୀଳା ଅବତାର

।।

ଶୂନ୍ୟ ସମାଧି ବିନୁ ମୁହିଁ

।

ଷାଠିଏ ବରଷରେ ଯାଇ

।।

ସାଜିବି ମୋର ଭକ୍ତ କୁଳ

।

ସିଦ୍ଧ ସଙ୍ଗତେ କରି ମେଳ

।।

ସଭା ମଣ୍ଡପ ପରେ ବିଜେ

।

ସୁନ୍ଦର ଶ୍ରୀମୁଖ ବିରାଜେ

।।

ଶୁଣ ଗୋ ଦେବୀ ସ୍ୱାରସ୍ୱତ

।

ଶ୍ରୀମୁଖ ବଚନ ନିୟତ

।।

ହେବି କଳଙ୍କି ଅବତାର

।

ଶ୍ରୀରାମଚନ୍ଦ୍ର ରାଜୁତିର

।।

ସନ ଊଣିଶ ଏକଚାଳିଶ

।

ଦେଖିବ କଳଙ୍କିର ବେଶ

।।

ଅନ୍ୟ ମାର୍ଗରେ ନାହିଁ ଳୀଳା

।

ନିୟତ ବଚନଟି ଭଲା

।।

ଦିଲ୍ଲୀ ଶକାବ୍ଦ ବୟାଳିଶ

।

ଆମ୍ଭର କଳଙ୍କି ରାହାସ

।।

କଳଙ୍କି ଖେଳର କାହାଣୀ

।

ଅର୍କ୍ଷିତ ଭୀମଭୋଇ ଭଣି

।।

ପୟରେ ପୁଚ୍ଛା କଲା ସତୀ

।

ଅନେକ ବାର କଲା ସ୍ତୁତି

।।

ଭୋ ପ୍ରଭୁ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଠାକୁର

।

ଫେଡ଼ିବା ଅପରାଧ ମୋର

।।

ଆଶା କରିଛି ଅନମିତ୍ତେ

।

ଭୋ ପ୍ରଭୁ ଆଜ୍ଞା ହେଉ ମୋତେ

।।

ପ୍ରଣାମ କରିବ ଅପାର

।

ପୁଚ୍ଛଇ ଶ୍ରୀଗୁରୁ ପୟର

।।

ପରମ ବ୍ରହ୍ମ ନାମ ତୋର

।

କହ କିପାଇଁ ଅବତାର

।।

କହି କାକୁସ୍ତେ କରଯୋଡ଼ି

।

ଶ୍ରୀଗୁରୁ ପାଦତଳେ ପଡ଼ି

।।

ଅନାଦି ଉବାଚ

ଶୁଣ ଲୋ ଯୋଗମାୟା ତୁହି

।

ସୁଷୁପ୍ତି ମାର୍ଗେ ଚିତ୍ତ ଦେଇ

।।

ସତ ରଜ ଯେ ତମ ଗୁଣ

।

ତମକୁ କରି ନିବାରଣ

।।

ରଜକୁ ଅତି ଶୀଘ୍ରେ ଧରି

।

ସତ୍ୟକୁ ଉଦୟ ମୁଁ କରି

।।

ହରିବି ପୃଥିବୀର ଭାର

।

ସାକ୍ଷୀ ଯେ ଚନ୍ଦ୍ର ଦିବାକର

।।

ସନ୍ଥକୁ କରିବି ପାଳନ

।

ଦୃଷ୍ଟଙ୍କୁ କରି ସଂହାରଣ

।।

ଦନୁଜ କୁଳକୁ ନିବାରି

।

ଭକ୍ତଙ୍କୁ ପାଳନ ମୁଁ କରି

।।

କରିବି ଖେଳ ଭକ୍ତ ସଙ୍ଗେ

।

ରାସ ଉତ୍ସବ ଭୂମି ଭାଗେ

।।

ସ୍ୱର୍ଗ ଯେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ପାତାଳର

।

କରିବି ଖେଳ ମୁଁ ଆବର

।।

ସାକ୍ଷୀ ଯେ ଦଶଦିଗ ପାଳ

।

ନିଶ୍ଚୟେ କରିବି ମୁଁ ଖେଳ

।।

କେ ଅନ୍ତ କରିବ ମୋ ଭକ୍ତ

।

ପୃଥିବୀରେ କରିବି ଉଦିତ

।।

ପ୍ରଳୟ ଜଳର ସୋହତି

।

ଯେପରି କରି ନୁହେ ସ୍ଥିତି

।।

ତେମନ୍ତ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ଭ୍ରମଣ

।

ଆଦି ଗୋ ତୁହି ଏହା ଜାଣ

।।

ଅରୂପ ବ୍ରହ୍ମଙ୍କର ଖେଳ

।

କଳିରେ କଳଙ୍କ ପ୍ରବଳ

।।

କଟାକ୍ଷ ବଚନଟି ଏହି

।

କହେ ଅର୍କ୍ଷିତ ଭୀମ ଭୋଇ

।।

ନମସ୍ତେ ଅରୂପ ଗୋସାଇଁ

।

ନମସ୍ତେ ପ୍ରଭୁ ଭାବଗ୍ରାହୀ

।।

ଅଧୀନ ଦାସୀ ମୁଁ ଛାମୁରେ

।

ଅପ୍ରାଧ କ୍ଷମାକର ବାରେ

।।

ଦୋଷ ମୋ ନ ଘେନିବ ସ୍ୱାମୀ

।

ନିର୍ଗୁଣ ସ୍ୱାମୀ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ

।।

ନିତ୍ୟ ରାହାସ କଳିଯୁଗେ

।

ଆଜ୍ଞା ଯେ କଲ ଭୂମିଭାଗେ

।।

ଲୀଳା ବିନୋଦେ ଭାବଗ୍ରାହୀ

।

ନିଅତ ବଚନ କରାଇ

।।

ପୁଛିବି ସନ୍ଦେଶ ମୋହର

।

ପଚିଶ ପ୍ରକୃତି ଆବର

।।

ପଞ୍ଚ ମନ ଯେ ଛଡ଼ ଐରୀ

।

ଏକାଦଶ ଯେ ଇନ୍ଦ୍ରି କରି

।।

ଛାୟା ଯେ ଚଞ୍ଚଳ ପବନ

।

ପାପ ଆତ୍ମା ଯେ ଏଥିଜାଣ

।।

ତ୍ରିଗୁଣ ବେଡ଼ି ନିରନ୍ତର

।

ଆବର ହିଂସା ଅହଙ୍କାର

।।

ଏମାନେ ବେଷ୍ଟିତ ଅଙ୍ଗରେ

।

ସଦା ସର୍ବଦା ନିରନ୍ତରେ

।।

ମାନବ ଅଙ୍ଗେ ଅଛି ରହି

।

ମାରୁଛି ମାୟାରେ ମଜାଇ

।।

ଅରୂପ ବ୍ରହ୍ମ ତୁ ନିକର

।

ପରମ ବ୍ରହ୍ମ ଅଣାକାର

।।

କରିବ ଭକ୍ତ ସଙ୍ଗେ ଖେଳ

।

ଆପେ ତ ଆପଣେ ନିର୍ମଳ

।।

ବାଉନ ପାଟକରେ ଜନ୍ମ

।

ମାନବ କୁଳଟି ପ୍ରମାଣ

।।

ଭକ୍ତ ଯେ ରହିଛନ୍ତି ତହିଁ

।

କିପରି ବାରି ଆଣିବଇଁ

।।

ସନ୍ଦେହ ହେବାରୁ ମୋହର

।

ପୁଚ୍ଛଇ ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଛାମୁର

।।

ଦୟା କରନ୍ତୁ ଭାବଗ୍ରାହୀ

।

ଆଶା ମୁଁ କରିଅଛି ରହି

।।

ଆଜ୍ଞା ଯେ କଲେ ଅଣାକାର

।

ଅଜପା ନାମଟି ମୋହର

।।

ଆଦି ଉବାଚ

ଭକ୍ତ ମୋହର ଅନବ୍ରତେ

।

ମୋ ନାମ ଜପୁଥିବେ ନିତ୍ୟେ

।।

ଅର୍ଣ୍ଣବ ଏକାକ୍ଷରୀ ଜଳ

।

ନିତ୍ୟେ ସେ କରିବେ କବଳ

।।

ତାହାଙ୍କ ଅଙ୍ଗେ ପାପ ନାହିଁ

।

ଶୁଣ ଗୋ ସତୀ ମନଦେଇ

।।

ଏକଥା ତେବେ ଅଗୋଚର

।

କାହିଁ ଜାଣିବେ ନରଛାର

।।

ପଢ଼ି ଯେ ଅପଢ଼ା ଅକ୍ଷର

।

ପରମ ବ୍ରହ୍ମ ମୁଁ ଓଁକାର

।।

ମୁଁ ନିତ୍ୟେ ଭକତ ଅଙ୍ଗରେ

।

ପୂରିଛି ଭିତର ବାହାରେ

।।

ପଚିଶ ପ୍ରକୃତି ନିବାରି

।

ଇନ୍ଦ୍ରିକି ନିଗ୍ରହଣ କରି

।।

ତ୍ରିଗୁଣ ଆୟତ୍ତ କରାଇ

।

ତ୍ରିକୂଟେ ଅନାହତ ବାଇ

।।

ଅର୍ଦ୍ଧମାତ୍ରା ଯେ ବିନ୍ଦୁଉଦ

।

ଯେ ଯୋଗୀ କରିପାରେ ସାଧ୍ୟ

।।

ହିଂସା ଯେ ଅହଂକାର ମାନ

।

ଆମ୍ଭର ଆଜ୍ଞାରେଟି ପୁଣ

।।

ତେଜିବେ ଭକତ ଅଙ୍ଗରୁ

।

ଆବର ପ୍ରେମ ଭକ୍ତିଠାରୁ

।।

ପଞ୍ଚମନକୁ ତିଆରିଣ

।

ଆମ୍ଭର ଆଜ୍ଞାକୁ ମାନିଣ

।।

ପର ଦ୍ରବ୍ୟକୁ ଲୋଭ ନାହିଁ

।

ଯେ ଭକ୍ତ ଏମାନ ଜାଣଇଁ

।।

ପର ରମଣୀ ମାତା ପରି

।

ଅନ୍ତରେ ପାଳନ ଯେ କରି

।।

ପୃଥିବୀ ଆପ ତେଜ ବାଇ

।

ଆକାଶ ଅମନରେ ଥୋଇ

।।

ଅବନ୍ଧା ବନ୍ଧକୁ ବାନ୍ଧିଣ

।

ଉଜାଣି ଜଳ ତେଣ୍ଡି ପୁଣ

।।

ମୋର ଚରଣ ପଖାଳିବେ

।

ଅମୃତ ପାନ କରୁଥିବେ

।।

ଏକ୍ୱୈଶ ହଜାର ଛଅଶ

।

ଘଟରେ ପରମ ପୁରୁଷ

।।

ବାରି ବାରଣ କରୁଥିବେ

।

ଜାଗ୍ରତ ଦୁଅରୀ ଜାଣିବେ

।।

ବହୁଛି ରାତ୍ର ଦିବସରେ

।

ଏହାକୁ ଯେଉଁ ଯୋଗୀ ଧରେ

।।

ବାର ଆଙ୍ଗୁଳ ବାହାରକୁ

।

ବହୁଛି ବାର ଭିତରକୁ

।।

ତ୍ରିକୁଟ ଅନହତ ବାଇ

।

ତୋଳିବେ ବ୍ରହ୍ମରନ୍ଧ୍ରେ ନେଇ

।।

ଉଜାଣି ବହିବ ମରୁତ

।

ଅଙ୍ଗ ଯେ ନୋହିବଟି ହତ

।।

ପାଲଟି ବହିବ ପବନ

।

ଓଁ କାର ବ୍ରହ୍ମରନ୍ଧ୍ରେ ଜାଣ

।।

ଆଦ୍ୟ ଅକ୍ଷର ମଧ୍ୟ କଳା

।

ଅବନା ଏକାକ୍ଷର ଖେଳା

।।

ଏରୂପେ ଥିବେ ମୋର ଭକ୍ତ

।

ତୋ ଆଗେ କହିଲି ନିୟତ

।।

ଛାୟାକୁ ସ୍ଥିର କରିଥିବେ

।

ମୋହର ପାଦରେ ସେବିବେ

।।

ଉଦେ ଅସ୍ତରେ ଦରଶନ

।

କରୁ ଯେ ଥିବେ ଭକ୍ତଗଣ

।।

ଏକୌଶ ହଜାର ଛଅଶ

।

ଯେ ଭକ୍ତ ବାରିବ ଅବଶ୍ୟ

।।

ଦଣ୍ଡକୁ ତିନିଶ ଷାଠିଏ

।

ଶରୀରେ ପରମ ଯେ ବହେ

।।

ତ୍ରିବେଣୀ ତ୍ରିକୁଟ ସନ୍ଧିରେ

।

ତିନି ତିହୁଡ଼ି ତହିଁ ଭରେ

।।

ଏହାକୁ ବାରି ଭକ୍ତ ମୋର

।

ଦର୍ଶନ କର ନିରନ୍ତର

।।

କରିବେ ଭକ୍ତ ଦରଶନ

।

ଚୌଷଠି ବନ୍ଧରେଟି ଜାଣ

।।

ବନ୍ଧକେ ଶଏ ବାରଥର

।

ପବନ ବହଇ ଶରୀର

।।

ଅରୂପ ବ୍ରହ୍ମଦ୍ୱାର ଏହି

।

ତୋ ଆଗେ କହିଲୁ ବୁଝାଇ

।।

ଆବର ଅସ୍ତ ଦରଶନ

।

ଭକ୍ତ ଯେ କରିବେ ନିପୁଣ

।।

ବାସ୍ତରି ଥର ଗତି କରେ

।

ଶୁଣିଥା ଆଗେ ସତୀ ବାରେ

।।

ମୋ ଭକ୍ତେ ରହିଥିବେ ଚେତି

।

ସୁଚିତେ ଶୁଣ ଗୋ ଭାରତୀ

।।

ଆଦିଙ୍କ ଦରଶନ ଏହି

।

ତୋ ଆଗେ କହିଲୁ ବୁଝାଇ

।।

ମୋ ରୂପ ସେ ଭକ୍ତ ଚିହ୍ନଇ

।

ମୁଁ ତାକୁ ଦରଶନ ଦେଇ

।।

ପିତା ମାତାଙ୍କ ଦରଶନ

।

ମୋ ଭକ୍ତେ କରୁଥିବେ ଜାଣ

।।

ଆସନ ଦୃଢ ବନ୍ଧୁଠାରେ

।

ଦେଖ ଯେ ଅନ୍ତର ବାହାରେ

।।

ତାଠାରେ ମୋର ଶ୍ରଦ୍ଧାଭାବ

।

ସେ ଭକ୍ତ ମୋ ସଙ୍ଗେ ଖେଳିବ

।।

ଆବର କହୁଅଛି ଶୁଣ

।

ମୋ ଭକ୍ତ ନାମଟି ନିପୁଣ

।।

ଅନନ୍ତ ସିଦ୍ଧ ପାଟଣାରେ

।

ମୋ ଭକ୍ତ ଥିବେ ଯେ ସେଠାରେ

।।

ବହିଣ ବୀରବଧୂ ବାନା

।

ବିଶ୍ୱାସେ ତୋତେ ଦେଲି ଚିହ୍ନା

।।

ନାମ ତୋ କୃପାସିନ୍ଧୁ ଦାସ

।

କଳଙ୍କି ଖେଳ ପରବେଶ

।।

ତା ସଙ୍ଗେ ଖେଳ ମୁଁ କରିବି

।

ପୃଥ୍ୱୀର ଭାରା ଉଶ୍ୱାସିବି

।।

ଶଙ୍କର ତହିଁ ଯ ପ୍ରବେଶ

।

ସୈନ୍ୟ କେ ଘେନିଣ ଅଶେଷ

।।

ସିନ୍ଧୁ ସଙ୍ଗତେ ମେଳ ହୋଇ

।

ମୋ କଣ୍ଟବେଳ ଥିବେ ଚାହିଁ

।।

ଆସି ମୁଁ ଦେବି ଦରଶନ

।

ଶୂନ୍ୟ ସମାଧିଠାରୁ ଜାଣ

।।

ଉଦ୍ୟରୁ ଅସ୍ତ ଯାଏ ଦିନେ

।

ଦେବି ମୁଁ ବାନା ଭକ୍ତଗଣେ

।।

ଆଶା କରିଛି ଅନୁଷଣ

।

କହଇ ଭୀମଭୋଇ ହୀନ

।।

ଭୋ ପ୍ରଭୁ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଠାକୁର

।

ସନ୍ଦେହ ଫେଡ଼ିବା ମୋହର

।।

ଅବନା ଅଣରୂପ ସ୍ୱାମୀ

।

ଆପେ ଆପଣ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ

।।

ଅଭୟ ପାଦେ କଲି ପୁଚ୍ଛା

।

ଆପଣ ଦେଲେ ଧର୍ମ ଦୀକ୍ଷା

।।

ବାନା ଯେ ଭକ୍ତଙ୍କୁ ଦେଇଣ

।

କି କାର୍ଯ୍ୟେ କହନ୍ତୁ ଆପଣ

।।

ନିବେଦନ ଯେ କରି ସତୀ

।

ଶ୍ରୀଗୁରୁପାଦେ କରି ଭକ୍ତି

।।

ଶ୍ରୀ ଅନାଦି ବ୍ରହ୍ମ ଉବାଚ

କହନ୍ତି ପ୍ରଭୁ ଚକ୍ରପାଣି

।

ସକଳ ଆଦି ଆଗେ ଭଣି

।।

ସାଧନା ବିଧି କରାଇବି

।

ସିଦ୍ଧ ପଥକୁ ତାରି ନେବି

।।

ଯେତେ ଏ ଭଗତ ମୋହର

।

କରିବି ନିରୋଳା ଆବର

।।

ନିତ୍ୟେ ରାହସ କରାଇବି

।

ନୀଳ ଧବଳ ରୂପ ହେବି

।।

ଲକ୍ଷେ ନିଧିରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ

।

ନିଜେ ମୁଁ ଅଙ୍ଗରେ ବହିଣ

।।

ଆବର ଚନ୍ଦ୍ର ଦିବାକର

।

ପୃଥିରେ ଯେତେ ଭକ୍ତ ମୋର

।।

ସମସ୍ତେ ତହିଁ ଯେ ମିଳିବେ

।

ମୋ ନାମ ବଦନେ ଗୁଣିବେ

।।

ଏରୂପେ କରିବଇଁ ଖେଳ

।

ମୋ ଭକ୍ତ ଘେନିଣ ସକଳ

।।

ସାକ୍ଷାତେ ଦେଖିବୁ ତୁ ସତୀ

।

ଚାରି ବେଦ ଯେ ଚଉକତି

।।

ପୂର୍ବ ପଶ୍ଚିମ ଯେ ଉତ୍ତର

।

ଦକ୍ଷିଣ ଦୁଆର ଆବର

।।

ରହିବେ ଆମ୍ଭ ଆଜ୍ଞା ପାଇ

।

ଶୁଣ ଗୋ ଦେବୀ ଆଦି ତୁହି

।।

ପଶ୍ଚିମ ଦିଗରୁ ନାଗନ୍ତି

।

ଆସିବେ ଚଢ଼ି ଅଶ୍ୱ ହସ୍ତୀ

।।

ପରୀକ୍ଷା କରାଇ ସମସ୍ତ

।

ଦେବି ମୁଁ ବ୍ରହ୍ମଚର୍ଯ୍ୟ ବ୍ରତ

।।

ପୂର୍ବରୁ ଯୋଗାନ୍ତି ଆସିବେ

।

ଯୋଗ ମାର୍ଗରେ ଦେଖାଇବେ

।।

ହୁଗୁଳୀ ନଦୀ ତୀରୁ ଜାଣ

।

ଆସିବ ଗାନ୍ଧି ଶଙ୍କର୍ଷଣ

।।

ଉତ୍ତର ଦିଗୁ ଭୀଷ୍ମଦ୍ରୋଣ

।

ଆସିବେ ଘେନି ସୈନ୍ୟମାନ

।।

ତା ମୂଳେ ସୈନ୍ୟ ଏକଲକ୍ଷ

।

ଏକଥା ବୁଝିଥା ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ

।।

ଦକ୍ଷିଣ ଦିଗରେ ପାଣ୍ଡବେ

।

ବୀର ବେଶରେ ଉଭା ହେବେ

।।

ହାରିବେ ଫିରିଙ୍ଗିର ସୈନ୍ୟ

।

ଜିଣିବ ଗାନ୍ଧି ଶଙ୍କର୍ଷଣ

।।

ଏରୂପେ ସୈନ୍ୟ ଯେ ଅପାର

।

ମିଳିବେ ଆମ୍ଭ ନିକଟର

।।

ତ୍ରିଜଟା ନନ୍ଦନ ସହିତେ

।

ଯୁଦ୍ଧ ଯେ ହେବ ଅପ୍ରମିତେ

।।

ଲକ୍ଷ ହେ ବୀରମଣି ମୋର

।

ବୀର ପଣରେ ଅଗ୍ରସର

।।

ଦାମ ହୋଇବ ସେନାପତି

।

ତା ଶିରେ ଦେବି ମୁଁ ପାଟ ଛତି

।।

ସକଳ ବୀରମଣି ଦେବି

।

ବ୍ୟାସ ଯେ ସରୋବର ନେବି

।।

ନାଗାନ୍ତି ଅର୍ଜ୍ଜୁନର ମୂଳେ

।

ସମର୍ପି ଦେବି ଅବହେଳେ

।।

ପଦ୍ମ ପୋଖରୀ ନିକଟକୁ

।

ପଠାଇ ଦେବି ମୁଁ ତାହାକୁ

।।

ଯୋଗାନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମା କରେ ଦେଇ

।

ଉଦୟ ବଟ ମୂଳେ ନେଇ

।।

ଭୀଷ୍ମ ଦ୍ରୋଣ ଯେ ଥିବ ମୋର

।

ରଖାଇ ବିରାଟ ରାଜ୍ୟର

।।

କୁଣ୍ଡଳୀ ପର୍ବତ ଉପରେ

।

ବିରୂପା ନଦୀର କୂଳରେ

।।

ଅର୍ଜ୍ଜୁନ ଧନୁ ତୂଣ ତହିଁ

।

ଦ୍ୱାପରଯୁଗୁ ଅଛି ଥୋଇ

।।

ସେ ଧନୁ ଘେନିଣ ବହନ

।

ମିଳିବ ଆମ୍ଭ ସନ୍ନିଧାନ

।।

ନେମ୍ୱାଳ ମଠରେ ଯେ ଖଣ୍ଡା

।

ଦ୍ୱାଦଶ ହାତ ପରଚଣ୍ଡା

।।

ଘେନିଣ ରାମଚନ୍ଦ୍ର ବୀର

।

ପ୍ରବେଶ ଆମ୍ଭ ନିକଟର

।।

କଳିଙ୍ଗା ସେନର ସ୍ତମ୍ଭରେ

।

ଗଦା ଯେ ଅଛଇ ତହିଁରେ

।।

ତାହାକୁ ଘେନି ଭୀମସେନ

।

ପ୍ରବେଶ ଆମ୍ଭ ନିକଟେଣ

।।

ଲିଙ୍ଗରାଜଙ୍କ କ୍ଷେତ୍ରଠାରେ

।

ଭୈରବୀ ଅଛି ଯେ ତହିଁରେ

।।

ରଡ଼ି ଯେ ଛାଡ଼ିବ ବୋବାଳି

।

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ପଡ଼ିବ ଉଛୁଳି

।।

ଆସି କରିବ ଦରଶନ

।

ସଙ୍ଗତେ ମହେଶ୍ୱରୀ ପୁଣ

।।

ପରୀକ୍ଷାକରି ନନ୍ଦଚାଟ

।

ଦେବୀ ଯେ କରିବ ଆକଟ

।।

ତାହାଙ୍କୁ ସିଦ୍ଧ ବଳୀ ଦେଇ

।

ସିନ୍ଧୁ ନିକଟେ ଥିବି ମୁହିଁ

।।

କଳା ଧଳା ଯେ ଅଶ୍ୱ ବେନି

।

କଳଙ୍କି ବିଷ୍ଣୁ ଥିବେ ଘେନି

।।

ତହୁଁ ଯେ ହୋଇବ ବାହାର

।

ମିଳିବେ ଯାଇ ବିରାଟର

।।

ସମସ୍ତ ରଥୀ ଅଣାଇବି

।

ଏକଠାବ ଯେ କରାଇବି

।।

କଳି ଭାରତ କରାଇବି

।

ଗୁପତ ଭାବେ ମୁହିଁ ଥିବି

।।

ଏ କଥା ଶୁଣ ଗୋ ନିୟତ

।

ଦୃଷ୍ଟଙ୍କୁ କରି ସମାପତ

।।

ଅଭୟ ଚରଣରେ ଆସ

।

କରିଛି ରାତ୍ର ଯେ ଦିବସ

।।

କହେ ଅର୍କ୍ଷିତ ଭୀମ ଭୋଇ

।

ଭାରତ ଦେଖିବାର ପାଇଁ

।।

ଅନାଦି ପ୍ରଭୁ ଭାବଗ୍ରାହୀ

।

କହନ୍ତୁ ସଂଶୟ ଫିଟାଇ

।।

ଝରୁଛି ନୟନରୁ ଜଳ

।

ଶୁଣିଣ ଭାରତର ଖେଳ

।।

ଥରୁଛି ମୋର ପିଣ୍ଡ ପ୍ରାଣ

।

ଶ୍ରୀମୁଖ ବାକ୍ୟକୁ ଶୁଣିଣ

।।

ଟିକସ ଲେଖି ଦେଲା ପରି

।

କଳଙ୍କି ଖେଳ ଯେ ନୁୟାରୀ

।।

ଜଣାଏ ତୁମ୍ଭ ପାଦଗତ

।

ଆଜ୍ଞା ଯେ ହେଉ ପଦ୍ମ ନେତ୍ର

।।

ଚରଣେ ବିନତି ହୋଇଣ

।

ଆଦି ପୁଚ୍ଛଇ ଅନୁଷଣ

।।

ଠିକଣା କରି କହ ନାଥ

।

ଟାକି ମୁଁ ରହିଥିବି ପଥ

।।

ଅନାଦି ବ୍ରହ୍ମ ଉବାଚ

ଆଦିର ଭକ୍ତି ଭାବ କଥା

।

ଜାଣିଲେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ କରତା

।।

କହିଲେ ଠିକଣା ବତାଇ

।

ଅନାଦି ପ୍ରଭୁ ଭାବଗ୍ରାହୀ

।।

ବ୍ରହ୍ମା ବିଷ୍ଣୁ ଯେ ଶିବ ନଦୀ

।

ଏ ଯେବେ ବହିବ ଆଚ୍ଛାଦି

।।

ଉଛୁଳି ବଢ଼ିଯିବ ଜଳ

।

ମୋହିତ ହୋଇଣ ପ୍ରବଳ

।।

ନକ୍ଷତ୍ର ଉଲ୍‌କାପାତ ହୋଇ

।

ଉତ୍ତର ଦିଗୁ ଖସିବଇଁ

।।

କଟକ କୁଞ୍ଜଘାଇ ଯୋଡ଼ି

।

ଜଳରେ ଯେବେ ଯିବ ବୁଡ଼ି

।।

ଆବର କହୁଅଛି ଶୁଣ

।

ବାରିଧି ମାଡ଼ିଯିବ ପୁଣ

।।

ଓଡ଼ିଆ ଧାମକୁ ପୋତିବ

।

ନିଶ୍ଚୟେ ବୁଝିଥିବୁ ଧ୍ରୁବ

।।

ଯମୁନା ନଦୀର ଧାରେକ

।

ପଦ୍ମ ପୋଖରୀ ଯାଏ ଠିକ

।।

ଖଣ୍ଡଗରିରୁ ଉଦେବଟ

।

ଅନନ୍ତ ପାଟଣା ନିକଟ

।।

ଅମାସ୍ୟା ନିଶିରେ ଯେ ଶଶୀ

।

ପଶ୍ଚିମ ଦିଗେ ଯେବେ ଦିଶି

।।

ନ୍ତ୍ରିଜଟା ନନ୍ଦନ ଆବର

।

ଗୋମାତା ଠାରୁ ନେବ କର

।।

ଏ କଥା ମାନ ଯେ ମହୀରେ

।

ଯେବେ ତୁ ଦେଖିବୁ ନେତ୍ରରେ

।।

ଯେ ସାଲେ ତେର ଦିନ ପକ୍ଷ

।

ଏ କଥା ଘଟିବ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ

।।

ଯେବେ ତୁ ନେତ୍ରରେ ଦେଖିବୁ

।

ଆମ୍ଭଙ୍କୁ ଟାକି ବସିଥିବୁ

।।

ତିଆରି କହୁଅଛି ତୋତେ

।

ସତ୍ୟ ଗୋ ମଣିଥିବ ଚିତ୍ତେ

।।

ଅର୍କ୍ଷିତ ଭୀମ ଭୋଇ କହେ

।

ଏ କଥା ମିଥ୍ୟା କେବେ ନୁହେ

।।

ରହି ମୁଁ ଆଛି ଅନୁସରି

।

ଅଣ ସାଧନାକୁ ଆବୋରି

।।

ପ୍ରତିନିଧିରେ ଆଦିମାତ

।

ସ୍ତୁତି ଯେ କରଇ ବହୁତ

।।

କାକୁସ୍ତେ ଜଣାଇଲା ସତୀ

।

ଗୁରୁ ପାଦରେ କରିସ୍ତୁତି

।।

ଅନନ୍ତ ଯୁଗର ବୃତ୍ତାନ୍ତ

।

ନ ପାଇ ସତୀ ଆଦିଅନ୍ତ

।।

ପୁଚ୍ଛଇ ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଛାମୁରେ

।

ଆଦି ଯେ ଯୁଗ ଲବ୍‌ଧଠାରେ

।।

ଭୋ ପ୍ରଭୁ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଠାକୁର

।

ଫେଡ଼ିବା ସନ୍ଦେହ ମୋହର

।।

ପରିପୂର୍ଣ୍ଣରେ ବ୍ରହ୍ମ ଲୀଳା

।

ସଂଶୟ ଫେଡ଼ ପଦ୍ମଡୋଳା

।।

ଅନନ୍ତ ଯୁଗେ ଅନ୍ତନାହିଁ

।

ଫେଡ଼ି କହନ୍ତୁ ଭାବଗ୍ରାହୀ

।।

ଅନାଦିବ୍ରହ୍ମ ଉବାଚ

ଯୋଗ ମାୟାର ଭକ୍ତ ଦେଖି

।

କହିଲେ ସଂଶୟ ଉପେକ୍ଷି

।।

ଯୁଗଲବ୍‌ଧାରେ ନ ପାଇବୁ

।

ଆଜ୍ଞାକୁ ଟାକି ବସିଥିବୁ

।।

ଶିଶୁ ଲବ୍‌ଧାରେ ଏକାକ୍ଷର

।

ଅନନ୍ତ ଯୋଗେ ହେଜିଧର

।।

ଆଦି ଲବ୍‌ଧାରେ ଭଜିଥିବୁ

।

ଅନନ୍ତ ଯୁଗକୁ ପାଇବୁ

।।

ଦେଖିବୁ ବ୍ରହ୍ମ ଲବ୍‌ଧା ଭାବ

।

ଯୁଗ ଶେଷକୁ କରଠାବ

।।

କଳିର ଦମନ ଅନୀତି

।

ଅଦ୍ଭୁତେ କମ୍ପିବ ଧରିତ୍ରୀ

।।

ଏକଥା ବୁଝିଥିବୁ ସତୀ

।

ଡାକି କହିବ ଭଗବତୀ

।।

ବିରଜା ସହିତରେ ମେଳ

।

ସଙ୍ଗତେ ଘେନି ଯୋଗୀକୁଳ

।।

ଡଗର ହେବ ମହାମାୟୀ

।

ଡାକି ଗୋ କହିବ ବୁଝାଇ

।।

ରାମ ରାଜତ୍ୱ ଦଶଠାରୁ

।

ଶସ୍ୟ ହାନି ଯେ ପୃଥିବୀର

।।

ଆସିବେ ଏ ବ୍ରହ୍ମ ଶୋଷିନୀ

।

କୃଷିକି କରିଯିବେ ହାନି

।।

ବିହନ ଓଳିଆ ଅଗାଡ଼ି

।

ମୂଳ ବାଣିଜ୍ୟ ଯିବ ବୁଡ଼ି

।।

ଫନ୍ଦା ବୃତ୍ତିକି ଛାଡ଼ିଦେବେ

।

ମନ କୁଳଟି ଏହି ଭାବେ

।।

କର ଗୋ ନପାଇବେରଜା

।

ଅଦୋଷେ ଦଣ୍ଡିବେ ପରଜା

।।

ଦୁଃଖୀ ଗୋ ହୋଇବେ ଅପାର

।

କଦର୍ଯ୍ୟେ କାନ୍ଦୁଥିବେ ନର

।।

ଅଦ୍ଭୁତେ ଉଠିବ ହୁତାଶ

।

ପୋଡ଼ିବ ଗ୍ରାମ ପୁର ଦେଶ

।।

ଅସତ୍ୟ କରିବେ ବୈଷ୍ଣବେ

।

ପାଦ ପାଦୁକା ଭୁଞ୍ଜାଇବେ

।।

ବାନର କର୍ଣ୍ଣ ଗୋ ପିଶାଚୀ

।

ସାଧବ କରିବେଟି ବସି

।।

ବସନ୍ତବହିବ ଅକାଳେ

।

ଫଳ ଫଳିବ ବୃକ୍ଷ ଡାଳେ

।।

ଅଜ୍ଞାନ ହୋଇବେଟି ଜନ

।

ଧର୍ମରେ ହେବ ପରାଭିନ୍ନ

।।

କୋପ ବହିବେ ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ

।

ବ୍ରହ୍ମଚର୍ଯ୍ୟକୁ ତେଜ୍ୟା କରି

।।

ସଯୁଜ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମ ଭକ୍ତ ଭାବେ

।

ନର ଘଟରୁ ଦୂର ହେବ

।।

କେତେ ମୁଁ କହିବି ବତାଇ

।

ଶୁଣିଥା ମନ କର୍ଣ୍ଣ ଦେଇ

।।

ଅନନ୍ତ ଯୁଗ ଶେଷ କାଳ

।

ଓଡ଼ିଶା ମାଡ଼ିବଟି ଜଳ

।।

ଦାରୁ ପ୍ରତିମା ହେବ ହତ

।

ପରୀକ୍ଷା କରଇ ଅନନ୍ତ

।।

ଦେବେଟି ବ୍ରହ୍ମଚର୍ଯ୍ୟ ଭକ୍ତି

।

ଚତୁର୍ପାଦରେ ମର୍ମ କ୍ଷିତି

।।

କହଇ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।

ପଦ୍ମପାଦରେ ଦେଇ ଚିତ୍ତ

।।

ଆଶା ମୁଁ କରିଅଛି ରହି

।

ଶ୍ରୀଗୁରୁ ରଖିବେ ବଞ୍ଚାଇ

।।

ଶୁଣି ମୁଁ ଶ୍ରୀମୁଖ ବଚନ

।

ମୁକ୍ତି ଲଭିବି ତତକ୍ଷଣ

।।

ଏଣିକି କି କି ହେବ ନାଥ

।

ଶୁଣିବି ଭବିଷ୍ୟ ବୃତ୍ତାନ୍ତ

।।

ଯତନେ ପୃଚ୍ଛେ ଶ୍ରୀମୁଖରେ

।

ଅନାଦି ଗୁରୁଙ୍କ ପୟରେ

।।

ଯୁଗ ଲବ୍‌ଧାରେ ଯେତେ ରୀତି

।

ଆଜ୍ଞା ଯେ କରିଲ ଶ୍ରୀପତି

।।

ଶୁଣି ମୁଁ ହୋଇଲି ସନ୍ତୋଷ

।

ଅମୃତ ବାକ୍ୟ ସୁଧାରସ

।।

ଭବିଷ୍ୟ ବୃତ୍ତାନ୍ତ କାହାଣୀ

।

ଶ୍ରୀମୁଖେ କହନ୍ତୁ ବଖାଣି

।।

ଅନାଦିବ୍ରହ୍ମ ଉବାଚ

କହିଲେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ କରତା

।

ଅନନ୍ତ ଯୁଗର ବ୍ୟବସ୍ଥା

।।

ଏଗାର ଅଙ୍କ ଅଟେ ସ୍ଥିତି

।

ସଭା ହୋଇବ ବାରସ୍ୱତୀ

।।

କମ୍ପିବ ଭୁବନ ମେଦିନୀ

।

ସ୍ୱର୍ଗ ମଞ୍ଚ ଯେ ପୁର ତିନି

।।

ଭକ୍ତେ ମୋ ହୋଇବେ ବାହାର

।

ଶୁକ ସନକ କମ୍ୱୁଧର

।।

ଅଗସ୍ତି କଶ୍ୟପ ଆବର

।

ଶୁଣ ପୌଲସ୍ତି ଭକ୍ତ ମୋର

।।

ଅଛନ୍ତି ସତୀ ମହାନିତ୍ୟ

।

ବୁଝିବା ଏଥିର ତଦନ୍ତ

।।

ସଭା ହୋଇବ ତିନି ଦଣ୍ଡ

।

କମ୍ପିବ ପୃଥ୍ୱୀ ନବଖଣ୍ଡ

।।

ଉଲ୍ଲସୀ ପଡ଼ୁଥିବ ମହୀ

।

ପ୍ରଳୟ ଜଳ ଉଠି ବହି

।।

ଉତ୍ତର ଦିଗେ ଉଲ୍‌କାପାତ

।

ଶବଦ ଶୁଭିବ ନିର୍ଘତ

।।

ଥରହର ଯେ ହେବ ମହୀ

।

ବାସୁକୀ ନପାରିବ ସହି

।।

ଫାଟିବ ଧରତ୍ରୀ ଅଦ୍ଭୂତେ

।

ବାସୁକୀ ଶିରପରିଯନ୍ତେ

।।

ଉଜାଣି ଉଠିବଟି ଜଳ

।

ନାଶିବ ଭୁବନ ମଣ୍ଡଳ

।।

ଭାସିବ ମହୀ ସୋହତୀରେ

।

ଶୁଣ ଗୋ ସତୀ ଏଥୁତ୍ତାରେ

।।

ଯମୁନା ପ୍ରଖର ହୋଇଣ

।

ଉତ୍ତର ଦିଗେ ଯିବେ ପୁଣ

।।

ସମୁଦ୍ରୁ ଉଠିବ ଲହରୀ

।

କିଛିକିଛି ଗୋ ଯିବ ମାଡ଼ି

।।

ନାଶିବ ଭୁବନ ତ୍ରିଦଶ

।

ରହିବ ଅନନ୍ତ ରାହାସ

।।

ତ୍ରିଧାମ ଓଁ କାରର ମୂଳେ

।

ଜଳ ପ୍ରଳୟ ଅବହେଳେ

।।

ନିର୍ଣ୍ଣୟ ବଚନ ଏ ଗିର

।

ଯାହା ତୁ ପୁଛିଲୁ ଛାମୁର

।।

ଶୁଣ ଗୋ ସତୀ ସ୍ଥିର ଭାବେ

।

କହିବା ଅନନ୍ତ ପ୍ରସଙ୍ଗେ

।।

ମହା ନିତ୍ୟରୁ ଅନହତ

।

ସ୍ଥାପନା ଅବ୍ୟକ୍ତ ଅଚ୍ୟୁତ

।।

ଅବର୍ଣ୍ଣ ଏକାକ୍ଷର ଭଜି

।

କଳି ଦମନ ଦୂରୁ ତେଜି

।।

ବ୍ରହ୍ମ ଦର୍ଶୀରେ ପରାୟଣ

।

ଭକ୍ତ ମୋ ରହିଥିବ ଜାଣ

।।

ମହିମା ପ୍ରସଙ୍ଗ ପ୍ରକଟେ

।

ନାମ ତା କିଣୁ ଦାସ ଅଟେ

।।

ଶିଶୁ ଲବ୍‌ଧାରେ ଅନହତ

।

ବ୍ରହ୍ମ ଲବ୍‌ଧାରେ ଅଟେ ସ୍ଥିତ

।।

ଯୁଗ ଲବ୍‌ଧାରେ ପରଂବ୍ରହ୍ମ

।

ବିଶ୍ରାମୀ ଗୁପତରେ ଜାଣ

।।

ପ୍ରାଣ ଲବ୍‌ଧାରେ ପ୍ରାଣାୟେସ

।

ଶତ ଅଧିକ ପଞ୍ଚବିଂଶ

।।

ଏରୂପେ ସେ ଭକ୍ତ ଅଟଇ

।

ଗୁପତେ ସତି ଥିବୁ ଚାହିଁ

।।

ଅନନ୍ତ ଯୋଗ ଲବ୍‌ଧାଭାବ

।

ଯତନେ ତାକୁ କର ଠାବ

।।

ନୂତନ ଅଙ୍ଗ ନୂଆ ଯୁଗେ

।

ନୃସିଂହ ବାମନ ପ୍ରସଙ୍ଗେ

।।

ପଦ ପୁଷ୍ପର ପ୍ରାଏ ତନୁ

।

ମୁଖ ବିକାଶେ ଯେହ୍ନେ ଭାନୁ

।।

ଗୁପ୍ତେ ବୁଝିଥା ମହାସତୀ

।

ଜଗି ରହିବୁ ତାର କତି

।।

ତଦନ୍ତେ ଅନନ୍ତର ଖେଳ

।

ଦେଖିବୁ ନିତ୍ୟ ଯେ ମଣ୍ଡଳ

।।

ବେନି କାଳରେ ବେନି କର୍ଣ୍ଣ

।

ଦେଖିବ ତୋହର ନୟନ

।।

କହିଲି ସାର ବଚନକୁ

।

ଟାକି ତୁ ଥିବୁ ଏଗାରକୁ

।।

କହଇ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।

ଆଶା ମୁଁ କରିଛି ବହୁତ

।।

ଜଣାଏଁ ଜଗତ ଜନନୀ

।

ଶିରେ ଜଣାଇ ବେନିପାଣି

।।

ଅବ୍ୟୟ ପୁରୁଷ ଗୋସାଇଁ

।

କଥାଏ ପଚାରିବି ମୁହିଁ

।।

ଏକାଦଶର ଯେତେ ରିତି

।

ଆଜ୍ଞା କରିଲ ପ୍ରାଣପତି

।।

ଏଣିକି କି ହେବ ହେ ସ୍ୱାମୀ

।

ନିର୍ଗୁଣ ସ୍ୱାମୀ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ

।।

ଅବ୍ୟୟ ପୁରୁଷ ଅନାଦି

।

କହିବା ଦ୍ୱାଦଶ ବିଭୁତି

।।

ଆଦି ଯେ ଜଣାଏଁ ଛାମୁର

।

ଅନାଦି ଗୁରୁଙ୍କ ପୟରେ

।।

କହନ୍ତୁ ସଂଶୟ ଫିଟାଇ

।

ଅନାଦି ପ୍ରଭୁ ଭାବଗ୍ରାହୀ

।।

ଆଶା ମୁଁ କରିଛି ବହୁତ

।

ଅବ୍ୟକ୍ତ ବ୍ରହ୍ମ ହେ ଅଚ୍ୟୁତ

।।

ଶ୍ରୀ ଅନାଦି ଉବାଚ

ନୀଳ ଧବଳ ବେନି ବର୍ଣ୍ଣ

।

ବାହାର ହୋଇବେକ ପୁଣ

।।

ସଂସାରେ କରିବେ ଭ୍ରମଣ

।

ଅର୍ଦ୍ଧ ନିଶୀରେ ସତୀ ପୁଣ

।।

କମ୍ପିବ ଧରଣୀ ମଣ୍ଡଳ

।

ମହୀ ହୋଇବ ଅସମ୍ଭାଳ

।।

ଅଦ୍ଭୂତ ବିଷୟଟି ଜାଣ

।

ଉଠିବ ଦମନର ସୈନ୍ୟ

।।

ଗମନ ମଣ୍ଡଳରେ ଜାଣ

।

ଚଳିବେ ଚଢ଼ି ଶୂନ୍ୟ ଯାନ

।।

ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ପଡ଼ିଯିବ ଛାୟା

।

ନୀଳ ଯେ ନ ସହିବ ଏହା

।।

ଉଠିବ କୋପାଳନ ହୋଇ

।

କରରେ ଅସ୍ତ୍ର ଶସ୍ତ୍ର ଲଇ

।।

ଲଙ୍କା ଅଧିପ ସେନାପତି

।

ଧରଣୀ ମହା ମହାରଥୀ

।।

ପ୍ରବେଶ ସୁର ଯେ ନରେନ୍ଦ୍ର

।

ସଙ୍ଗତେ ଘେନି ହେବ ବୃନ୍ଦ

।।

ନୀଳ ନାମରେ ଏକବୀର

।

ସେ ଥିବ ଜାପାନ ଦେଶର

।।

ସେଠାରେ ବାନ୍ଧବଟି ଧ୍ୱଜା

।

ସଙ୍ଗତେ ଚଳିବେ ବିରଜା

।।

ସମଲପୁରେ ସମଲାଇ

।

ସେଠାରେ ପ୍ରବେଶିବେ ଯାଇଁ

।।

ମିଳନ ସୈନ୍ୟ ଘେନି ତାର

।

ଜଗିବ ପଶ୍ଚିମ ଦୁଆର

।।

ତଦନ୍ତେ ବୁଝ ଗୋ ଭାରତୀ

।

ସୁବର୍ଣ୍ଣ ରେଖା ଉପସ୍ଥିତି

।।

ମିଳିବେ ଅଷ୍ଟ ଚଣ୍ଡୀଗଣ

।

ସଙ୍ଗତେ ଘେନି ଯେଝା ସୈନ୍ୟ

।।

ପ୍ରବେଶ ହେବେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟପୁର

।

ଶୁଣ ଗୋ ଆଦି ମୋ ଉତ୍ତର

।।

ଅନନ୍ତ କ୍ଷେତ୍ରର ମଧ୍ୟରେ

।

ପ୍ରବେଶ ଯୁଗ ଶେଷଠାରେ

।।

କଳଙ୍କ କରିବେ ଅନନ୍ତ

।

ଗୁପତ ବ୍ରହ୍ମଚର୍ଯ୍ୟ ବ୍ରତ

।।

ସେକାଳେ ଧରମ ପରୀକ୍ଷା

।

ନିଷ୍କାମ ବ୍ରହ୍ମଚର୍ଯ ଦୀକ୍ଷା

।।

ଭଜନ ଏକାକ୍ଷର ନାମ

।

ପରୀକ୍ଷା ଅଟଇ ନିଗମ

।।

ଗୁରୁ ଆଜ୍ଞାର ମୂଳ ବାଟ

।

ସଂସାରେ ବସିଥିବ ହାଟ

।।

ଯୁଗ ଶେଷକୁ ଅନ୍ତି ଖେଳ

।

ଆଦି ଗୋ ଯତନେ ସମ୍ଭାଳ

।।

ଅଦ୍ଭୁତ ବିଷୟ ବାରତା

।

ଏ ବ୍ରହ୍ମଚର୍ଯ୍ୟ ଧର୍ମ ପନ୍ଥା

।।

ଖେଳ ହୋଇବ ଢ଼େଙ୍କାନାଳ

।

ଅନନ୍ତ ମହିଁମା ମଣ୍ଡଳ

।।

ଆସିବେ ତିନିପୁର ଲୋକ

।

ସୁର ଅସୁର ନାଗଲୋକ

।।

ବେଢ଼ିବେ ଅବନା ମଣ୍ଡଳ

।

ଖେଳ କରିବେ ଭକ୍ତ କୁଳ

।।

ପ୍ରବେଶ ଅଷ୍ଟ ଯେ ଚଣ୍ଡୀକା

।

ଦେଖିବେ ଧର୍ମର ପରୀକ୍ଷା

।।

ମ୍ଳେଚ୍ଛ ଅଧମ ଦୁରାଚାର

।

ପଡ଼ିବେ କେତୁକା ଖପର

।।

ସାଧୁ ନିନ୍ଦିତ ଯେତେ ପ୍ରାଣୀ

।

ବିରଜା ଭକ୍ଷିବଟି ପୁଣି

।।

ମାତୃହରଣ ଲୋକ ଯେତେ

।

କାଳୀକା ଭକ୍ଷି ଅନୁମିତେ

।।

ରକ୍ତ ବୀର୍ଯ୍ୟରେ ଯେତେ ପ୍ରାଣୀ

।

ହିଙ୍ଗୁଳା ଧରିନେବ ଟାଣି

।।

ଅଜ୍ଞା ଅବଜ୍ଞା ଯେତେ ନର

।

ବିମଳା ଦେବୀର ଖପର

।।

ଦତ୍ତ ହରଣ ଯେତେ ପ୍ରାଣୀ

।

ମାହେଶ୍ୱରୀର ଭାଗେ ପୁଣି

।।

ବାଳ ଉର୍ଭିଣୀ ଶିଶୁ ବଧ

।

ଶାରଦା କରିବ ଏ ବଦ୍ଧ

।।

ଭେକ ନ ମାନି ମୂଢ଼ ପଣେ

।

ମଙ୍ଗଳା ଭକ୍ଷିବ ଯତନେ

।।

ଗୁପତେ ଦେଖୁଥିବୁ ରହି

।

ମୋ ଭକ୍ତ ଗଣ ଥିବେ ଯହିଁ

।।

ସେପୁରେ ପ୍ରବେଶ ହୋଇବୁ

।

ଅନନ୍ତ ରାହାସ ଦେଖିବୁ

।।

ଯେ ଜାଣେ ଆଦ୍ୟ ମଧ୍ୟ ପ୍ରାନ୍ତ

।

ଏକା ରହିବେ ସେହି ଭକ୍ତ

।।

ବ୍ରହ୍ମରେ ଲୀନ ହେବେ ସେହୁ

।

ବାରି ବାରଣ କରେ ଯେହୁ

।।

ବ୍ରହ୍ମ ଓଁକାର ମନ୍ତ୍ର ସାର

।

ଯେ ଭକ୍ତ ଜପେ ନିର୍ବେଦର

।।

ସେ ଭକ୍ତ ନ ପଡ଼ିବ ରଣେ

।

ଉଜାଣି ଛନ୍ଦିବ ଯତନେ

।।

ଫେରାଇ ଆଣିବ ମରୁତ

।

ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ପଞ୍ଚଭୁତ

।।

ରଖି ପାରିଲେ ଅଦଭୁତେ

।

କହିଲୁଁ ତୋହର ଅଗ୍ରତେ

।।

ତତ୍ତ୍ୱ ତାରକ ମନ୍ତ୍ର ସାର

।

ଜପ କରଇ ନିରାନ୍ତର

।।

ଅବନା ଏକାକ୍ଷର ଧୂନୀ

।

ଜପଇ ଯାହାର ମୂର୍ଦ୍ଧନୀ

।।

ଗର୍ଜି ଉଠିବ ପଞ୍ଚାନଳ

।

ଶରୀର ନ ପଶିବ କାଳ

।।

ଆବର ଚିଆଁ ଚଇତନ

।

ହେତୁ ଚେତାରେ ରହେ ପୁଣ

।।

ବ୍ରହ୍ମରେ ଲୀନ ହେଲେ ସେହି

।

ଆଜ୍ଞାକୁ ଶିର ପରେ ବହି

।।

ଗୃପତେ ଲୁଚାଇଣ ଅଙ୍ଗ

।

ପରମ ବ୍ରହ୍ମ ବାର ସଙ୍ଗ

।।

ନିତ୍ୟ ନିର୍ମଳ ନିରାଧାର

।

ନର ଦେବଙ୍କୁ ଅଗୋଚର

।।

ଅଙ୍ଗରୁ ଉପାଙ୍ଗ ସହିତେ

।

ଏକତ୍ୱ ଭାବ ଅବିରତେ

।।

ତଦନ୍ତେ ବୁଝ ଗୋ ଭାରତୀ

।

ନିର୍ଗୁଣ ଉପାସନା ରୀତି

।।

ମଉନ ରୂପେ ଅବତାର

।

ଦେଖିବୁ ନେତ୍ରରେ ତୋହର

।।

ସେ ଅଙ୍ଗେ ବିଭୁତି ଅପାର

।

ବେଦ ବେଦାନ୍ତେ ଅଗୋଚର

ଖୋଜିବୁ ଯୁଗ ଶେଷ କାଳେ

।

ସିଦ୍ଧ ପାଟଣା ଢ଼େଙ୍କାନାଳେ

।।

ରୂପତେ ବ୍ରହ୍ମଚର୍ଯ୍ୟ ମତ

।

ବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରଳୟ ପଞ୍ଚଭୂତ

।।

ଅଙ୍ଗରେ ବୀରବଧୂ ଲାଇ

।

ସିଦ୍ଧ ପଦରେ ଥିବ ସେହି

।।

ନଲାଗେ ଅଙ୍ଗେ କର୍ମକାଣ୍ଡ

।

ପ୍ରଳୟ ଯୋଗୀ ମାରକଣ୍ଡ

।।

ତା ମୂଳେ ଭକ୍ତେ ଥିବ ରହି

।

ଅନନ୍ତ ଖେଳ ବେଳ ଚାହିଁ

।।

ଛନ୍ଦ କପଟ ମାୟା ତମ

।

ନଲାଗେ ଶରୀରେଟି ଜାଣ

।।

ଏମନ୍ତ ଭକ୍ତ ଯେ ମୋହର

।

ତା ସଙ୍ଗେ ଦ୍ୱାପର ଯୁଗର

।।

ଆଗତ ଭବିଷାନ୍ତ ବାଣୀ

।

ସେ ଭକ୍ତ ମୋର ପାରେ ଜାଣି

।।

ସ୍ନେହ ଅଧିକ ବଳାଇଲି

।

ମନ୍ତ୍ରୀ ଚଉର୍ଯ୍ୟ ପଣ ଦେଲି

।।

ତୋତେ ମୁଁ କହିଲି ବତାଇ

।

ଶିଶୁ ଅନନ୍ତ ଖେଳ ଚାହିଁ

।।

ଗୁପତ ଖେଳଇ କାହାଣୀ

।

ମୀନ ଶନିର ମଧ୍ୟେ ପୁଣି

।।

ଉଠିବ ପ୍ରଜ୍ୱଳିତ ଧାର

।

ରକ୍ତ ନଦୀ ଯେ ଜୋରନ୍ଦାର

।।

କହଇ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।

ସମ୍ଭାଳି ଥାଅ ସାଧୁ ସନ୍ଥ

।।

ମୀନ ଶନିର ଆଗମରେ

।

ନିଶ୍ଚୟ ହୋଇବଟି ବାରେ

।।

ଭକ୍ତ ଭାବରେ ପୁଚ୍ଛେ ସତୀ

।

ଶୁଣ ହେ ପ୍ରଭୁ ପ୍ରାଣପତି

।।

ଅଭୟ ନମାମି ପଞ୍ଜର

।

କରୁଣା ସିନ୍ଧୁ ଦାମୋଦର

।।

ବନ୍ଦଇ ଚରଣାରବିନ୍ଦ

।

ହେ ମହାପୁରୁଷ ମୁକୁନ୍ଦ

।।

କହିଲ ଗୁପତ ବତାଇ

।

ଅନାଦି ପ୍ରଭୁ ଭାବଗ୍ରାହୀ

।।

ତୋହର ଶ୍ରୀମୁଖ ବଚନ

।

ମୁକ୍ତି ଲଭିଲି ତତକ୍ଷଣ

।।

ଆଶା ମୁଁ କରିଛି ଅପାର

।

ମନୁ ସଂଶୟ କର ଦୂର

।।

କହି କାକୁସ୍ତେ ଯୋଡ଼ି କର

।

ଭୋ ପ୍ରଭୁ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଠାକୁର

।।

କହ କି ହେବ ମୀନ ଯୋଗେ

।

ଶନିଶ୍ଚରଙ୍କ ଆଦ୍ୟ ଭୋଗେ

।।

ଶୁଣିଲେ ନିସ୍ତରିବି ମୁହିଁ

।

ଦୟା କରନ୍ତୁ ଭାବଗ୍ରାହୀ

।।

ଅଭାଗୀ ଅଧୀନ ଛାମୁରେ

।

ଭୋ ପ୍ରଭୁ ଦୟାକର ବାରେ

।।

ନିରାଶ ନ କରିବ ଢ଼ାଳେ

।

କଞ୍ଜର ବାସନା ନିରୋଳେ

।।

ବେଢ଼ି ଅଛନ୍ତି ଭକ୍ତଗଣ

।

ବାସନା ବାସକୁ ଭେଦିଣ

।।

ସେ ବାସ କିରୂପେ ମିଳିବ

।

ଭଗତ ଗଣେ ବାଣ୍ଟିଦେବ

।।

କି ରୂପେ କେଉଁଠାରେ ଭେଟ

।

ଟାକି ମୁଁ ରହିଥିବି ବାଟ

।।

ନିର୍ଣ୍ଣୟ କରି କହ ନାଥ

।

ଛାମୁରେ ଜଣାଏଁ ନିୟତ

।।

ଆଶା ମୁଁ କରିଅଛି ରହି

।